Dit kleintje is vandaag namelijk 17 jaartjes geworden, whoopwhoop!
Dankzij mijn verjaardag, maar het is eigenlijk vooral te wijten aan de proefwerkweek die me 10 toetsen voorgeschoteld heeft binnen 5 dagen, combineer ik mijn dinsdagartikeltje met een tag die ik graag nog wilde invullen!
Huh? Een tag?
Maar My Notebook is toch niet 'zo'n soort blog'?
Nee, dat is het ook niet, máár ik vond deze tag zo leuk en speciaal dat ik hem graag wilde invullen voor jullie.
Hij gaat namelijk over een aantal dingen binnen je leven die je eigenlijk bezighouden op een bijzondere manier.
En laat My Notebook nu net wél een blog zijn waar ik schrijf over dingen die me in mijn simpele leventjes intrigeren!
Ik vond het wel bij mijn verjaardag passen omdat deze tag toch over het leven gaat en belangrijke momenten daarbinnen. Nu ben ik een ferme tegenstander van de uitspraak "Je wordt echter maar één keer..." en dan op de puntjes je desbetreffende nieuwe leeftijd. Je wordt ALLES maar één keer, dus dat vind ik een cliché die deze wereld al en hele tijd geleden had mogen verlaten.
Ik vind de tag zo leuk omdat het eigenlijk je aanzet tot het dieper nadenken over dingen binnen je leven, waar je zo van genoten hebt en wat je nog wil doen verder. Vragen die simpel lijken maar de meest prachtige antwoorden kunnen opleveren.
Ik ben van plan iets dieper op elke vraag in te gaan zodat het wel een mooi lang artikeltje wordt.
Laten we snel beginnen, ik hoop dat jullie het leuk vinden!
Welke herinnering van het afgelopen jaar geeft jou de grootste glimlach op je gezicht?
Om het leuk bij mijn verjaardag te laten aansluiten maak ik hier gewoon het jaar dat ik 16 was van, in plaats van een jaar van januari tot en met december.
Ik heb vorig jaar een 'Memory Jar' gemaakt -dit jaar weer trouwens- en ben daar nu heel dankbaar voor, de leuke momenten die ik meegemaakt heb in 2014 zijn nu fijn opgeschreven en bewaard op papier. Ik heb de samengebonden briefjes van vorig jaar er eventjes bij gepakt en moet eerlijk zeggen dat het niet één herinnering zal worden die ik bij deze vraag zal noemen.
Vorig jaar kreeg ik van mijn ouders een weekendje Engeland, een beter cadeau had ik me niet durven wensen. Ik heb langs de zee gewandeld, van een prachtig zonnetje -en dat in maart- mogen genieten, in Norwich rond gestruind en met lieve Engelse mensen gepraat. Het was een pracht cadeautje en een echt weekend wat ik nooit meer zal vergeten, als ik er aan terug denk word ik meteen helemaal vrolijk!
In de meivakantie van 2014 ben ik met mijn ouders een weekje naar Friesland geweest. Onwijs leuk en een echte aanrader. Zeker als je zoals ik best van wat rust houdt en een mooie omgeving. 's Avonds ben ik toen met mijn moeder een stukje geweest wandelen langs het IJsselmeer, echt prachtig bij laagstaande zon. We kwamen bij een pier en die eindigde in een soort pleintje al wat verder het water op met een muurtje eromheen -ik hoop dat jullie me begrijpen-. Achter dat muurtje was nog een klein stukje om te zitten, mama en ik hebben ons dan ook achter het muurtje genesteld en hebben zo een prachtige zonsondergang gekeken bij het water. En dat in Nederland!
Er kwam ook nog een meerkoetje langs zwemmen met een kleintje op haar rug, tussen haar vleugels. Super lief.
Dit was echt een heerlijk 'rust' moment, waar ik met veel liefde aan terug denk.
Er kwam ook nog een meerkoetje langs zwemmen met een kleintje op haar rug, tussen haar vleugels. Super lief.
Dit was echt een heerlijk 'rust' moment, waar ik met veel liefde aan terug denk.
Oktober 2014 alweer! Ik ben een grote liefhebber van Passenger en was diep teleurgesteld toen ik het feit dat hij naar Nederland kwam geheel gemist had. Gelukkig heb ik een broer die iets meer oplet en me een mailtje stuurde dat er nog genoeg kaartjes in Keulen beschikbaar waren. Zo gezegd zo gedaan, en op 21 oktober stond ik te genieten van de prachtige muziek die Passenger maakt. Het voorprogramma was ook zeker het luisteren waard; The Once! Een hele mooie herinnering van mijn aller eerste échte grote concert!
Ik kan tussen de bovenstaande herinneringen geen keuze maken welke nu het mooiste of leukste is. Allemaal bezorgen ze een grote glimlach op mijn gezicht en een fijn gevoel! Ze staan dan ook op chronologische volgorde en niet van leuk naar minder leuk :).
Ik kan tussen de bovenstaande herinneringen geen keuze maken welke nu het mooiste of leukste is. Allemaal bezorgen ze een grote glimlach op mijn gezicht en een fijn gevoel! Ze staan dan ook op chronologische volgorde en niet van leuk naar minder leuk :).
Wat heb je altijd al eens willen doen sinds je kindertijd?
Eigenlijk is deze droom in mijn kindertijd ook in vervulling gegaan. Ik was van kleins af aan al overtuigd van het feit dat ik graag schrijfster wilde worden.
En wanneer was je nou een schrijfster? Natuurlijk, als je een boekje geschreven had.
Ik, als productief meisje in groep 3, ben dus ijverig begonnen en heb zo een boekje geschreven. Heel lief allemaal, als ik het teruglees merk ik pas dat ik mijn eigen leven gewoon met een beetje fantasie heb opgeschreven. Dit is gedrukt geworden bij 'Blurb' en drukkerij die eigenlijk gewoon alles drukt wat je ze opstuurt!
Toen ik in groep 8 zat was ik nog steeds overtuigd van mijn liefde voor het schrijven en heb ik mijn tweede boekje uitgegeven. Dit keer bij Boekscout YO, een jongeren uitgever die mijn boekje écht uitgegeven hebben en op hun webwinkel hebben geplaatst.
Ik vind het heel erg leuk dat ik op deze manier kennis heb gemaakt met het schrijven van een boekje en dat mijn ouders me zo gesteund hebben in mijn grote hobby. Dankzij papa zijn ze leesbaar en staan ze niet bomvol spelfouten!
Toch blijft mijn droom om een keer een écht boek te schrijven. Eentje die ik dan in boekwinkels terug vind, met mijn eigen uitgever.
Er staan genoeg losse flarden van verhalen op mijn laptop, dus wie weet. Ooit.
En wanneer was je nou een schrijfster? Natuurlijk, als je een boekje geschreven had.
Ik, als productief meisje in groep 3, ben dus ijverig begonnen en heb zo een boekje geschreven. Heel lief allemaal, als ik het teruglees merk ik pas dat ik mijn eigen leven gewoon met een beetje fantasie heb opgeschreven. Dit is gedrukt geworden bij 'Blurb' en drukkerij die eigenlijk gewoon alles drukt wat je ze opstuurt!
Toen ik in groep 8 zat was ik nog steeds overtuigd van mijn liefde voor het schrijven en heb ik mijn tweede boekje uitgegeven. Dit keer bij Boekscout YO, een jongeren uitgever die mijn boekje écht uitgegeven hebben en op hun webwinkel hebben geplaatst.
Ik vind het heel erg leuk dat ik op deze manier kennis heb gemaakt met het schrijven van een boekje en dat mijn ouders me zo gesteund hebben in mijn grote hobby. Dankzij papa zijn ze leesbaar en staan ze niet bomvol spelfouten!
Toch blijft mijn droom om een keer een écht boek te schrijven. Eentje die ik dan in boekwinkels terug vind, met mijn eigen uitgever.
Er staan genoeg losse flarden van verhalen op mijn laptop, dus wie weet. Ooit.
“Folklore, legends, myths and fairy tales have followed childhood through the ages, for every healthy youngster has a wholesome and instinctive love for stories fantastic, marvelous and manifestly unreal.”
— L. Frank Baum, The Wonderful Wizard of Oz
Wat zou je willen doen in je leven als er totaal geen beperkingen waren?
Als er totaal geen beperkingen waren, dan denk ik al vrij snel aan geld.
Ikzelf ben niet lichamelijk beperkt, de wetten beperken je natuurlijk ook, maar ik droom er niet van deze te overtreden.
Als er dus totaal geen beperkingen waren zou ik naar een universiteit in Engeland willen gaan -9000 aan college geld, zonder boeken of accommodatie is iets te veel van het goede-. Ook zou ik vele malen meer boeken kopen, zeker vanuit kleine boekhandeltjes, omdat zij het super moeilijk hebben in een economie met e-readers en boeken om te downloaden op je tablet.
Geen beperkingen geeft je toch echt veel vrijheid, zoveel dat ik niet precies weet wat ik ermee moet! Ik ben niet iemand die de hele wereld wil zien, Engeland heeft mijn hart gestolen, daarnaast zou ik Ierland of Schotland heel graag een keer bezoeken, maar ik ben niet een persoon wat per se in Amerika of Azië geweest wil zijn.
Geen beperkingen doet me ook weer aan mijn schrijven denken, zonder beperkingen kan een uitgeverij mij bij wijze ook niet afwijzen of wel? ;).
Ook denk ik dat ik al naar een universiteit zou willen gaan, gewoon nú. Ik weet toch zeker dat ik niets met wiskunde, economie of aardrijkskunde wil gaan doen, waarom moet ik daar nog examen in doen en ook nog eens in slagen ook met minstens een 5.5? Ik doe wel examen in de vakken die ik later nodig heb en dan lekker studeren in dingen die ik leuk vind! -Dit is duidelijk een gedachte gang die gecreëerd is door mijn proefwerkweek, na komende week ben ik weer gemotiveerd mensen :')!-
Ikzelf ben niet lichamelijk beperkt, de wetten beperken je natuurlijk ook, maar ik droom er niet van deze te overtreden.
Als er dus totaal geen beperkingen waren zou ik naar een universiteit in Engeland willen gaan -9000 aan college geld, zonder boeken of accommodatie is iets te veel van het goede-. Ook zou ik vele malen meer boeken kopen, zeker vanuit kleine boekhandeltjes, omdat zij het super moeilijk hebben in een economie met e-readers en boeken om te downloaden op je tablet.
Geen beperkingen geeft je toch echt veel vrijheid, zoveel dat ik niet precies weet wat ik ermee moet! Ik ben niet iemand die de hele wereld wil zien, Engeland heeft mijn hart gestolen, daarnaast zou ik Ierland of Schotland heel graag een keer bezoeken, maar ik ben niet een persoon wat per se in Amerika of Azië geweest wil zijn.
Geen beperkingen doet me ook weer aan mijn schrijven denken, zonder beperkingen kan een uitgeverij mij bij wijze ook niet afwijzen of wel? ;).
Ook denk ik dat ik al naar een universiteit zou willen gaan, gewoon nú. Ik weet toch zeker dat ik niets met wiskunde, economie of aardrijkskunde wil gaan doen, waarom moet ik daar nog examen in doen en ook nog eens in slagen ook met minstens een 5.5? Ik doe wel examen in de vakken die ik later nodig heb en dan lekker studeren in dingen die ik leuk vind! -Dit is duidelijk een gedachte gang die gecreëerd is door mijn proefwerkweek, na komende week ben ik weer gemotiveerd mensen :')!-
Wat heb je in je afgelopen levensjaar over jezelf geleerd?
Dit vind ik echt een hele lastige vraag. Ik denk dat het is jezelf centraal te stellen.
Dat klinkt heel egoïstisch en is het misschien ook wel een beetje, maar ik zal het proberen uit te leggen. Ik leg altijd veel druk op mezelf om overal goed in te zijn, alle ballen tegelijkertijd in de lucht te houden en er bij wijze van er ook nog kunstjes mee te doen. Afgelopen jaar kwam ik erachter dat ik eens moet stoppen met ja zeggen tegen dingen waar ik geen zin in heb, of me niet lekker bij voel.
Dit in de praktijk toepassen heeft ook wel écht een jaar geduurd en als ik vandaag met vorig jaar 3 maart vergelijk weet ik wel precies dat dat nu volledig in mijn leven geïntegreerd is.
School is voor mijn een prioriteit binnen mijn leven, het is bepalend voor een toekomst waar ik zo snel mogelijk aan wil beginnen. Alleen soms mag je ook eventjes ademen en het huiswerk uitstellen of niet meteen dezelfde dag maken.
Het eeuwige stressen of ik dingen wel ga halen is niet geheel verdwenen, maar ik ben er wel een stuk rustiger onder deels omdat ik weet dat ik mijn best gedaan heb.
Iedereen kent het misschien wel, een groep waar je je eigenlijk écht niet thuis voelt, maar je toch net iets te vaak tussen begeeft. Met buikpijn vooraf en nog meer misselijkheid achteraf blijf je naar deze afspraken gaan. Vorig jaar zag ik het nog als iets wat er gewoon bij hoorde, maar dit jaar ben ik gaan beseffen dat als een 'vrienden'groep niet goed voelt, het geen vriendengroep is. Ondertussen een jaartje verder en met vele nieuwe leuke en lieve mensen in mijn leven ben ik een stuk gelukkiger. Er zijn al zoveel dingen binnen je leven die 'moeten', daar zouden sociale contacten niet onder mogen vallen!
Conclusie, ik zeg niet meer tegen alles ja en ik ben een stuk bewuster van de dingen die ik doe. Heb ik wel zin in dit en dit? En is het echt nodig nú het huiswerk van volgende week donderdag te maken? Als ik alle avonden al een activiteit heb, zal ik dan wel toezeggen om te helpen bij die vereniging?
Een beetje Aimée-tijd heb ik nu eenmaal nodig en ik wil niet meer half-half achter mijn besluiten staan. Ik denk dat ik iets meer heb geleerd hoe ik vrolijk kan blijven in mijn drukke leventje en dat is dus door zoveel mogelijk achter mijn keuzes te staan. En soms moet je dingen doen die je niet leuk vindt, maar dan denk ik altijd maar zo; Time passes anyway.
Binnen no time ben je weer thuis op de bank!
Dat klinkt heel egoïstisch en is het misschien ook wel een beetje, maar ik zal het proberen uit te leggen. Ik leg altijd veel druk op mezelf om overal goed in te zijn, alle ballen tegelijkertijd in de lucht te houden en er bij wijze van er ook nog kunstjes mee te doen. Afgelopen jaar kwam ik erachter dat ik eens moet stoppen met ja zeggen tegen dingen waar ik geen zin in heb, of me niet lekker bij voel.
Dit in de praktijk toepassen heeft ook wel écht een jaar geduurd en als ik vandaag met vorig jaar 3 maart vergelijk weet ik wel precies dat dat nu volledig in mijn leven geïntegreerd is.
School is voor mijn een prioriteit binnen mijn leven, het is bepalend voor een toekomst waar ik zo snel mogelijk aan wil beginnen. Alleen soms mag je ook eventjes ademen en het huiswerk uitstellen of niet meteen dezelfde dag maken.
Het eeuwige stressen of ik dingen wel ga halen is niet geheel verdwenen, maar ik ben er wel een stuk rustiger onder deels omdat ik weet dat ik mijn best gedaan heb.
Iedereen kent het misschien wel, een groep waar je je eigenlijk écht niet thuis voelt, maar je toch net iets te vaak tussen begeeft. Met buikpijn vooraf en nog meer misselijkheid achteraf blijf je naar deze afspraken gaan. Vorig jaar zag ik het nog als iets wat er gewoon bij hoorde, maar dit jaar ben ik gaan beseffen dat als een 'vrienden'groep niet goed voelt, het geen vriendengroep is. Ondertussen een jaartje verder en met vele nieuwe leuke en lieve mensen in mijn leven ben ik een stuk gelukkiger. Er zijn al zoveel dingen binnen je leven die 'moeten', daar zouden sociale contacten niet onder mogen vallen!
Conclusie, ik zeg niet meer tegen alles ja en ik ben een stuk bewuster van de dingen die ik doe. Heb ik wel zin in dit en dit? En is het echt nodig nú het huiswerk van volgende week donderdag te maken? Als ik alle avonden al een activiteit heb, zal ik dan wel toezeggen om te helpen bij die vereniging?
Een beetje Aimée-tijd heb ik nu eenmaal nodig en ik wil niet meer half-half achter mijn besluiten staan. Ik denk dat ik iets meer heb geleerd hoe ik vrolijk kan blijven in mijn drukke leventje en dat is dus door zoveel mogelijk achter mijn keuzes te staan. En soms moet je dingen doen die je niet leuk vindt, maar dan denk ik altijd maar zo; Time passes anyway.
Binnen no time ben je weer thuis op de bank!
Als je aan het dagdromen bent, waar gaan die dromen dan over?
Ik betrap mezelf er steeds vaker op.
Uit huis gaan. Een eigen huisje of appartement hebben, dat ik dan helemaal mag inrichten naar mijn smaak. Kleine kussentjes hier en leuke schilderijtjes daar.
Foto's van Colossal en plaatjes op Facebook kunnen me dan ook absurd enthousiast maken. Misschien komt het omdat ik veel blogs volg van mensen die al een eigen huis of appartement hebben, of juist net nu aan het verhuizen zijn (Teskuh.nl, Paperboats.nl, veracamilla.nl en Versus-a.nl).
Ik bedenk me dat ik veel hout binnen het interieur wil en dat ik me wil uitdagen om een keer per week iets nieuws te koken. Ik fantaseer over wel of niet een kat hebben -het lijkt me zo leuk, maar een kat in je keuken is toch niet mijn idee van hygiënisch, levensdilemma's van een 17(!) jarige jongens!- en over grote boekenkasten met een laddertje. Een mooie leren bank of stoel -wel bruin niet wit of zwart, dat is véél te steriel- en een beetje een industrieel effect door peertjes -in de zin van lampen- gewoon zo los te laten hangen boven een massieve houten tafel. Ook lijkt het me heerlijk om door het huis heen fotolijstjes te vullen met gedichten die mij aanspreken en de muren verder te decoreren met fairylights en quotes die juist niet cliché zijn. Natuurlijk kunnen grote ramen niet ontbreken, vooral in een deel van het huis zoals de keuken en dan bijvoorbeeld mijn leeskamer (ja die komt er) juist wat knusser en donkerder met een paar kleine raampjes. Anders komen de fairylights ook niet tot hun recht, maar dat begrijp je natuurlijk wel.
Ook wil ik een prachtige sepia kleurige Globe en een net-wel net-niet leuk tapijt met een net-wel net-niet foute print erop (denk aan geometrische vormen, geen obscene taferelen). Ik raak helemaal enthousiast nu ik dit typ! Het idee dat ik thuis als, -kinderdroom?- schrijfster werk en de hele dag in mijn paleisje rond mag lopen met een optionele kat, is een zevende hemel voor mij.
Ik zie het al helemaal voor me, jij?
Uit huis gaan. Een eigen huisje of appartement hebben, dat ik dan helemaal mag inrichten naar mijn smaak. Kleine kussentjes hier en leuke schilderijtjes daar.
Foto's van Colossal en plaatjes op Facebook kunnen me dan ook absurd enthousiast maken. Misschien komt het omdat ik veel blogs volg van mensen die al een eigen huis of appartement hebben, of juist net nu aan het verhuizen zijn (Teskuh.nl, Paperboats.nl, veracamilla.nl en Versus-a.nl).
Ik bedenk me dat ik veel hout binnen het interieur wil en dat ik me wil uitdagen om een keer per week iets nieuws te koken. Ik fantaseer over wel of niet een kat hebben -het lijkt me zo leuk, maar een kat in je keuken is toch niet mijn idee van hygiënisch, levensdilemma's van een 17(!) jarige jongens!- en over grote boekenkasten met een laddertje. Een mooie leren bank of stoel -wel bruin niet wit of zwart, dat is véél te steriel- en een beetje een industrieel effect door peertjes -in de zin van lampen- gewoon zo los te laten hangen boven een massieve houten tafel. Ook lijkt het me heerlijk om door het huis heen fotolijstjes te vullen met gedichten die mij aanspreken en de muren verder te decoreren met fairylights en quotes die juist niet cliché zijn. Natuurlijk kunnen grote ramen niet ontbreken, vooral in een deel van het huis zoals de keuken en dan bijvoorbeeld mijn leeskamer (ja die komt er) juist wat knusser en donkerder met een paar kleine raampjes. Anders komen de fairylights ook niet tot hun recht, maar dat begrijp je natuurlijk wel.
Ook wil ik een prachtige sepia kleurige Globe en een net-wel net-niet leuk tapijt met een net-wel net-niet foute print erop (denk aan geometrische vormen, geen obscene taferelen). Ik raak helemaal enthousiast nu ik dit typ! Het idee dat ik thuis als, -kinderdroom?- schrijfster werk en de hele dag in mijn paleisje rond mag lopen met een optionele kat, is een zevende hemel voor mij.
Ik zie het al helemaal voor me, jij?
Welke verandering wil je het komende jaar het liefst toepassen in je leven?
Makkelijke vragen zijn anders hahaha!Het komende jaar wil ik vooral de koers verder zetten. Lekker dingen doen die ik leuk vind, veel schrijven, veel boeken lezen en misschien mijn toekomst nog ietsjes verder invullen. Ik ben steeds gedetailleerder aan het zoeken naar opleidingen en heb binnenkort ook een proefstudeerdag! Echt iets veranderen wil ik niet!
Natuurlijk zou ik graag een kijkje nemen in het leven van Aimée die alleen woont en zelf haar leventje inkleurt, maar aan de andere kant is de veiligheid die de middelbare school en mijn huisje met mijn gezin verschaffen ook heerlijk.
Misschien meer lekkere thee uitproberen, nieuwe boekwinkels ontdekken en toffe cafeetjes.
Ik vond het súper leuk om deze tag te doen, het zijn toch een beetje kwesties die ik binnen mijn blog graag bespreek. Iets persoonlijker en gedetailleerder dan normaal, maar -voor mij- even leuk!
Neem de tag gerust over en vul hem in! Laat ook een reactie achter met je blog, dan kijk ik hoe jij de vragen beantwoord hebt!
Een jaar geleden had ik mijn situatie nooit zo ingeschat.
I love it!
Tot volgende week dinsdag!
Waar zie jij jezelf over een jaar?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten