vrijdag 9 januari 2015

Je suis Charlie

Hoe hard ik ook probeer mijn blog altijd te vullen met positieve dingen vind ik dat ik niet mijn ogen kan sluiten voor dingen die alles behalve positief zijn.
Ik ben eergisteren onwijs geschrokken van wat ik hoorde.
De wereld en de mensen die erop leven verbaasde mij in negatieve zinnen.
Waarom?
Dat is een van de eerste vele vragen die mijn hoofd binnen kwamen rollen.
Grote kans dat jij het ook gehoord hebt over dat wat in Parijs gebeurd is.


Ikzelf wilde wel de juiste informatie aan jullie verschaffen en heb daarom een aantal feiten op nieuwssites gevonden. Deze zal ik voor degenen die niet geheel op de hoogte zijn hier onder elkaar zetten.

Woensdag 7 januari 2015 stormden zwaarbewapende mannen het kantoor van het satirisch (kritisch, op een grappige manier spottend) weekblad 'Charlie Hebdo' binnen. Ze schoten om zich heen en wat daar de gevolgen van zijn is niet te bevatten.
12 mensen zijn overleden, 8 journalisten, 2 politieagenten, een receptioniste en een bezoeker. Er zijn ook gewonden waarvan er 4 ernstig aan toe zijn.
Het blijkt dat de daders het vanuit hun geloof deden, omdat ze 'Allahu Akbar' riepen wat staat voor 'God is groot', ook kende ze de aanwezige bij voornaam gezien ze deze geroepen hebben.
De Franse politie heeft 3 daders op het oog, een hiervan (18) heeft zichzelf aangegeven bij de politie, zijn taak is nog onbekend. De twee andere verdachten zouden broers zijn van 32 en 34.
De daders leken goed voorbereid deels door het noemen van de voornamen en hun omgang met de zware wapens.
Op donderdagavond hebben er demonstraties plaats gevonden. 
Je suis Charlie was een van de bekende kreten van de demonstranten en ook via twitter is deze hashtag een manier van demonstreren geworden. 

De gedachten die in mij opkomen na het horen van zulk tragisch nieuws gaan als eerste naar de slachtoffers en hun geliefden uit.
Hoe moet het voor je zijn als je zoals de bezoeker, die dood is gebleven bij deze brute aanval, gewoon daarheen ging. Je bent in Parijs, een wereldstad waar geen oorlog is en ook geen grote rellen plaats vonden rondom deze dagen. Natuurlijk is het een ongelofelijk grote stad, waar allerlei verschillende soorten mensen rondlopen, maar op zoiets ben je nooit voorbereid. 
Hier wil je niet over nadenken en hier kan je je ook niet op voorbereiden of op indenken.
Het is een absurd idee dat het op zichzelf al gebeurd is en het is nog veel oneerlijker dat er zoveel slachtoffers bij gevallen zijn.

Daarnaast vraag ik me af wat er in de hoofden van de daders omging, volgens nieuwsberichten was de aanval duidelijk gepland. Wat ging er in hun hoofden om vóór ze de levens van vele zouden verwoesten, angst, spanning, zelfverzekerdheid? 
Waren ze enthousiast zoals een kindje voor sinterklaas, of bang? 
En op het moment dat ze rond begonnen te schieten met ongelofelijk zware wapens, voldoening? Tevredenheid? Waren hun behoefte eindelijk bevredigd? Of besefte ze misschien een heel klein beetje waar ze mee bezig waren? Hadden ze door dat ze mensen van hun leven beroofden? En zo weer andere van hun zoon/dochter, vader/moeder of man/vrouw?
Je zou zeggen, dat nadat ze gevlucht waren in hun auto, en die verschrikkelijke adrenaline kick was gezakt, er toch enig besef in hun hoofden zou op moeten komen? Dat ze zojuist mensen neergeschoten hadden, of bleven ze maar denken dat ze het juiste gedaan hadden, voor hun God?

Ik vind het jammer dat op het moment zoveel negatieve gebeurtenissen ontstaan rondom de islam. IS zal jullie wel bekend in de oren klinken en ook deze mannen riepen van te voren een spreuk richting Allah. Beide zijn duidelijke gevallen van extremisten.
Het vervelende hiervan is dat mensen nu vaak alle Islamitische mensen gaan beoordelen naar deze acties. Wat natuurlijk niet klopt en dit uitzonderingen zijn die je ook bij het christendom zult tegenkomen, of enig ander geloof. Extremisten zijn overal en vertegenwoordigen van alles behalve dat geloof.


Heel veel meer woorden weet ik niet te gebruiken voor deze verschrikkelijke gebeurtenis, ik weet niet waarom zulke dingen  gebeuren en blijven gebeuren. Mijn gedachten gaan uit naar alle mensen die hier op welke manier dan ook slachtoffer van geworden zijn.


xoxo
Aimée



Geen opmerkingen: