Gewoon mooi

Voor ik aan dit korte artikeltje begin te tikken wil ik jullie erop attenderen dat mijn column, een die nog niet op deze site verschenen is, op Girlscene staat.
Niet zoals ik wel vaker mijn blog daar heb gepost, maar daadwerkelijk online gezet door de redactie! Wil je het hele verhaal hierachter horen? Lees dan het artikeltje wat ik erover geschreven heb: Ik trok mijn stoute schoenen aan...

Nu over het artikeltje wat ik hier aan het typen ben, het gaat over gewoon mooi. 
Tegenwoordig moet alles uitmuntend zijn wil het een complimentje krijgen, het moet opvallen, maar niet 'gek' gevonden worden en dus gewoon in de maatschappij passen.
Sommige dingen, hoe normaal je ze misschien in eerste instantie ook vindt, zo mooi zijn ze bij een tweede blik. 
Het hoeft niet allemaal uitbundig en heftig, iets in zijn simpliciteit kan prachtig zijn!
Niet te veel woorden, niet te veel uitleg van mij, maar kunstwerkjes op zichzelf, die gewoon mooi zijn. 

Toen ik de zin 'iets in zijn simpliciteit kan prachtig zijn' typte dacht ik meteen aan het volgende gedicht. Voor de verandering is het Nederlands, maar dat maakt het niet minder mooi.
Een simpel gedichtje wat opbloeit in zijn eenvoud.

appelboompjes

Op een recht, zwart kousenbeen,
dunne rokjes opgeheven,
dansend in de vroege regen
en de tuin voor zich alleen,

staan twee jonge appelbomen,
't witte bloed omhooggestegen,
vlinder-hoofden wijd omgeven
door hun aller-eerste dromen.

Met hun smalle voet in 't gras,
ingetogener en lomer
staan zij later in de zomer
na te peinzen hoe het was.

Voller wordend met de dagen,
vastgegroeid in 't ogenblik,
bestemd, mijn zustertjes, - als ik -
te wortelen, rijpen en vrucht te dragen.

-M. Vasalis

Het mooiste gedeelte van het bovenstaande gedichtje vind ik de tweede strofe (het tweede onder elkaar gezette stukje tekst van 4 regels ook wel een kwatrijn).

Het metafoor van het witte bloed, wat verwijst naar de bloesem. Dat ze er vlinders en dromen bij betrekt zijn twee aspecten die ik niet kan weerstaan, fladderende vlindertjes rondom deze prachtige bloesem in combinatie met dromen zijn voor mij een perfect zacht tafereel.

Het volgende dat ik graag met jullie zou willen delen zijn deze kamers. Een mevrouw die de meest prachtige droombeelden weet te creëren in een kamertje van 3x6 meter. 

Ik kwam hierbij door opzoek te gaan naar mooie creatieve beelden op een site die hier van vol staat; Colossal . Het artikel wat gelijk mijn aandacht trok was dat waar de volgende beelden in stonden: New Dreamlike Scenes from Inside JeeYoung Lee’s Tiny Art Studio. De volgende geheel omgebouwde kamertjes vond ik mooi, en hoe simpel ze op het eerste gezicht lijken zo lastig zijn ze om te maken, lijkt mij.

Het leuke aan dit enthousiaste oranje beeld vind ik dat het een geheimpje met zich mee draagt, waarom staat dit meisje op een trapje? Wat is daarboven, wat de foto niet laat zien?
De glazen bolletjes op de grond vind ik daarnaast heel mooi en leuk, maar dat kan aan mijn liefde voor glas liggen!

Ik associeer dit beeld gelijk met Japan of het door haar mooie zwarte sluike haar komt of de grote bloesemblaadjes, dat weet ik niet, maar mijn hoofd legt de link.

Het leuke aan dit tafereel vind ik dat naast het surrealistische van de grote roze blaadjes en de groene plantjes die uit de parketvloer schieten er gewoon een houten tafel, lamp en bijzettafeltje staan. Ze passen qua kleur en uiterlijk perfect bij de rest, maar als je naar het geheel kijkt word je verrast door deze praktische dingen tussen dit droombeeld. Ook vond ik het raam wat rechts in de hoek is een leuke toevoeging!

Deze manier van de kamer indelen maakte me eigenlijk verdrietig. Het deed met denken aan 'The Raven' van Edgar Allan Poe. De lichte ruimte staat zo hevig in contrast met de zwarte vogels en sleutels dat het een prachtig beeld op levert. Jammer genoeg denk ik meteen aan een depressie, hoe mooi en licht haar kamer en jurkje ook oogt, zo donker is het in haar hoofd en word ze telkens geteisterd door zwarte gedachten die pas opduiken zodra niemand haar ziet en ze in haar eentje in haar kamertje is..

Deze vond ik misschien nog wel het mooiste van allemaal, de prachtige herhaling van de ijsblokjes, de glanzende vloer en muren, en dan dat zij daar links in de hoek in haar metallic jurkje. De koelte die het uitstraalt is bijna voelbaar, al is het geen snijdende kou, maar vriendelijke. Eentje die je beste de hand zou willen schudden, zolang je je handschoenen goed aangetrokken hebt. Mijn favoriet van de hele serie die je op Colossal kan vinden!

-Sorry voor de grootte van het plaatje, maar anders was hij te klein om de schoonheid ervan te kunnen zien-

Als laatste ga ik gewoon mooie schilderijtjes bespreken, die ik tegenkwam op een Facebookpagina die ik de laatste tijd met veel plezier volg genaamd Paperfashion. 

Ik kan niet anders zeggen dan dat ik de manier van haar kleine kunstwerkjes prachtig vind, de manier van schilderen en het creatieve en losse gebruik van glitters staat mij onwijs veel aan! Veel meer heb ik er niet over te zeggen. Je zal het zelf wel zien, ik geniet telkens als ze iets post op Facebook, hopelijk jij ook!

Dit was dan weer mijn stukje over dingen die ik 'gewoon mooi' vind.

Ken jij ook zulke pracht stukjes, die veel te weinig gewaardeerd worden?

xoxo

Aimée