Zodra de auto stopt herkent ze de jonge man die in de bestuurdersstoel zit niet, geïnteresseerd is ze daardoor niet minder, als hij haar vraagt of ze een lift kan gebruiken knikt ze en haar gedachten worden voortaan vooral gevuld met hem, wat duidelijk niet haar zwager was.
Als mijn oma niet gezwaaid had naar deze auto, was mijn vader er nooit geweest en indirect ik dus ook niet.
Een zwaai, een voorstel, een tweede ontmoeting, een heel nieuw leven.
Ontmoetingen zijn cruciale gebeurtenissen in onze levens en ik vind ze reuze interessant.
Hoeveel mensen heb jij tot nu toe ontmoet?
Hoeveel individuen hebben jouw pad gekruist? Bleven ze lang of kozen ze een andere weg nog geen seconde nadat ze op de jouwe kwamen?
Het fascineert mij hoe andere mensen mijn leventje kunnen beïnvloeden.
De mensen die dicht bij me staan hebben sowieso invloed op mijn leven en ik ben me daar ook, zover als mogelijk, bewust van.
Maar die ene mevrouw in de winkel waar ik een rokje kocht, of die meneer waar ik op de fiets naar glimlachte, beïnvloeden zij mij? En ik hen?
Een ontmoeting, het is zo simpel en zo vanzelfsprekend, maar één ontmoeting kan je hele leven bepalen en dat vind ik zo leuk.
“If only you could sense how important you are to the lives of those you meet; how important you may be to people you may never even dream of. There is something of yourself that you leave at every meeting with another person.”
| — | Mr. (Fred) Rogers |
Een ontmoeting is een moment waarop jij bewust of onbewust in aanraking komt met iemand anders leven, als ik op een terrasje zit of in een cafeetje koffie te drinken vind ik het heerlijk om alle mensen die voorbij komen te bekijken en me af te vragen wat voor levens zijn hebben, hebben ze een gezin opgebouwd, waar werken ze, zijn ze gelukkig? Iedereen draagt een eigen verhaal met zich mee (zie ook: mijn artikeltje over verhalen) en bij een ontmoeting kom je een stukje dichter bij het verhaal van zo iemand, je kan in ieder geval je eigen verhaal over het desbetreffende persoon uitwerken met bepaalde dingen waar je na de ontmoeting achter gekomen bent.
Terwijl ik mensen bekijk vraag ik me soms af, zonder achterdochtige grondslag, of mensen mij bekijken en zich afvragen hoe ik leef, in wat voor omgeving ik woon en hoe mijn leven eruitziet.
Wanneer er ergens verhaaltjes staan over 'how we met' lees ik deze altijd, manieren waarop mensen elkaar ontmoeten zegt vaak al ontzettend veel over ze, waar was het bijvoorbeeld, wie stapte op wie af of gebeurde het gewoon?
Zulke verhalen kan ik ook niet stom of cliché of saai vinden, ze hebben gewoon een magisch randje.
Dat magische randje weet ik niet zo goed te omschrijven, of het nu het lot is wat ons in de armen van een nieuwe vriendin of vriend duwt waardoor we later denken "It really is meant to be", of gewoon puur toeval en geluk.
Ik weet het niet maar het glinstert prachtig en siert elke ontmoeting onwijs.
Natuurlijk kan je zeggen dat een ontmoeting via internet een iets minder glinsterend randje heeft, omdat het niet 'in het echt' gebeurde, maar ik denk dat dat toch uiteindelijk niet zo is. De eerste gesprekken vinden tegenwoordig nu eenmaal al snel plaats via whatsapp, facebook of andere manieren van communiceren via onze internetverbinding. Wat maakt dat minder écht of minder speciaal, de connectie is er toch.
Hoe klassiek ik het verhaal van mijn opa en oma ook vind, zo leuk kunnen ook de gesprekken zijn via whatsapp, als deze uiteindelijk tot een sprankelende ontmoeting leiden zou ik niet weten wat daar minder magisch aan is.
Een moment van oogcontact, een glimlach, een verlegen begroeting, een aanraking, een botsing een enthousiaste lach, elkaar zien en uiteindelijk elkaar vertellen wie je bent.
Of het desbetreffende persoon nu uiteindelijk een vriend een vriendin of de vriend/vriendin wordt maakt niet uit, het gaat om dat moment dat voor het eerst twee individuen hun levens aan elkaar koppelen.
Als ik starend naar mijn wit geverfde plafond in bed lig vliegen mijn gedachten alle kanten op, ik bedenk allerlei praktische dingen, maar naast deze praktische zaken poppen er vaak genoeg kleine ideetjes voor scenario's in mijn hoofd op die uitgroeien tot een geheel verhaal met die ene ontmoeting centraal gesteld.
Je kan iemand heel snel heel goed leren kennen en binnen een maand ken je soms iemand al beter dan een persoon waar je bijvoorbeeld al een jaar bij in de klas zit, dit hele proces van kennen en leren kennen begint met een ontmoeting een moment waarbij je elkaar ziet.
Zoals wel vaker refereer ik nu naar een liedje van Passenger, waarvan hijzelf de achterliggende gedachte gedurende zijn concert vertelde.
Het liedje heet Riding to New York, is absurd mooi en heeft een verhaal.
De man achter dit liedje ontmoete namelijk rond 3 uur 's nachts op een tankstation een man, eentje die hem vertelde dat hij de lekkerste sigaret ooit aan het roken was, that's how the conversation started.
De des betreffende man had een motor bij zich en vertelde aan Passenger (Mike) dat hij deze pas gekocht had en van plan was helemaal van de ene kust naar de andere te rijden met die motor, na een beetje doorvragen kwam Mike erachter dat de man ernstig ziek was en graag in New York zijn kinderen en kleinkinderen nog één keertje zou willen zien.
Deze ontmoeting heeft de singersongwriter en muzikant in Passenger een inspiratieboost gegeven van heb ik jou daar en hij schreef een nummer, een pracht nummer, waarvan ik nu veel beter begrijp waar het over gaat.
Het échte gevoel wat bij het nummer heb ik niet, want zoals hij ons vertelde dat de ontmoeting met deze meneer, die ervaring, zo speciaal was, zo kan ik het niet ervaren alleen door het aan te horen.
Toch doe ik mijn uiterste best om het gevoel te vinden in het liedje en dat lukt me aardig, tot zover het dus vanuit mijn positie kan.
Druk alsjeblieft op de play knop en geniet van de puurheid van dit nummer, de tekst heb ik er beneden bij gezet zodat je alle woorden precies kunt lezen en proberen te begrijpen wat deze ontmoeting met hem deed.
Alleen een ontmoeting that's all it took.
Met deze prachtige tekst en melodie wil ik eigenlijk afsluiten.
Ontmoetingen, het blijven magische onverklaarbare verschijnselen die meer invloed hebben dan ik me vaak realiseer.
Ze fascineren me.
Liefs,
Aimée
Of het desbetreffende persoon nu uiteindelijk een vriend een vriendin of de vriend/vriendin wordt maakt niet uit, het gaat om dat moment dat voor het eerst twee individuen hun levens aan elkaar koppelen.
Als ik starend naar mijn wit geverfde plafond in bed lig vliegen mijn gedachten alle kanten op, ik bedenk allerlei praktische dingen, maar naast deze praktische zaken poppen er vaak genoeg kleine ideetjes voor scenario's in mijn hoofd op die uitgroeien tot een geheel verhaal met die ene ontmoeting centraal gesteld.
Je kan iemand heel snel heel goed leren kennen en binnen een maand ken je soms iemand al beter dan een persoon waar je bijvoorbeeld al een jaar bij in de klas zit, dit hele proces van kennen en leren kennen begint met een ontmoeting een moment waarbij je elkaar ziet.
Zoals wel vaker refereer ik nu naar een liedje van Passenger, waarvan hijzelf de achterliggende gedachte gedurende zijn concert vertelde.
Het liedje heet Riding to New York, is absurd mooi en heeft een verhaal.
De man achter dit liedje ontmoete namelijk rond 3 uur 's nachts op een tankstation een man, eentje die hem vertelde dat hij de lekkerste sigaret ooit aan het roken was, that's how the conversation started.
De des betreffende man had een motor bij zich en vertelde aan Passenger (Mike) dat hij deze pas gekocht had en van plan was helemaal van de ene kust naar de andere te rijden met die motor, na een beetje doorvragen kwam Mike erachter dat de man ernstig ziek was en graag in New York zijn kinderen en kleinkinderen nog één keertje zou willen zien.
Deze ontmoeting heeft de singersongwriter en muzikant in Passenger een inspiratieboost gegeven van heb ik jou daar en hij schreef een nummer, een pracht nummer, waarvan ik nu veel beter begrijp waar het over gaat.
Het échte gevoel wat bij het nummer heb ik niet, want zoals hij ons vertelde dat de ontmoeting met deze meneer, die ervaring, zo speciaal was, zo kan ik het niet ervaren alleen door het aan te horen.
Toch doe ik mijn uiterste best om het gevoel te vinden in het liedje en dat lukt me aardig, tot zover het dus vanuit mijn positie kan.
Druk alsjeblieft op de play knop en geniet van de puurheid van dit nummer, de tekst heb ik er beneden bij gezet zodat je alle woorden precies kunt lezen en proberen te begrijpen wat deze ontmoeting met hem deed.
Alleen een ontmoeting that's all it took.
Well I met him in Minnesota
He was dark and overcast
With long grey hair and eyes that stared through me like I was glass
I said where are you going to
He said I'm the wind I'm just blowing through
He lit up a cigarette and began to talk
See the doctors told me
my body won't hold me,
my lungs are turning black
Been a lucky strike's fool since I was at school
And there ain't no turning back
They can't tell me how long I've got
Maybe months, but maybe not
I'm taking this bike and riding to new York
'cause I wanna see my granddaughter one last time
Wanna hold her close and feel her tiny heartbeat next to mine
Wanna see my son and the man he's become
Tell him I'm sorry for the things I've done
And I'd do it if I had to walk
I'm taking this bike and riding to new York
Through the forest of Wisconsin
That I knew as a boy
Past the skyline of Chicago
And the lakes of Illinois
I lay my head in a motelbed
Where my back it's sore and my eyes turn red
And listen to the trucks roll past my door
Through the fields of Ohio
As the sunshine paints them gold
I'll run like a river runs
Rapid, quick and cold
I'd fly through Pennsylvania
And the Jersey turnpike tolls
And I won't stop till I get to new York
'Cause I wanna see my grandson one last time
Wanna see his eyes sparkling
Stare back into mine
Now my time is shorter I wanna see my daughter
Tell her I'm sorry for the things I taught her
And I'd do it if I had to walk
Oh I'm taking this bike and riding to new York
And I go out to the churchyard one last time
Lay down flowers for the woman who gave me
The best years of my life
And I'd do it if I had to walk
I'd do it if I had to walk
I'm taking this bike and riding to new York
Met deze prachtige tekst en melodie wil ik eigenlijk afsluiten.
Ontmoetingen, het blijven magische onverklaarbare verschijnselen die meer invloed hebben dan ik me vaak realiseer.
Ze fascineren me.
Liefs,
Aimée
Geen opmerkingen:
Een reactie posten