dinsdag 30 september 2014

"Met die opleiding krijg je nóóit een baan!"

De titel die je hierboven ziet is meer een kreet die mij vaker ten oren gekomen is dan een stelling.
Vele mensen zullen hier anders over denken, maar ik moet een beetje vertrouwen houden in deze wereld en deze maatschappij.
Een beetje side information, ik zit nu in 5 vwo en ben al aardig aan het na denken over mijn vervolgstudie. 
Al vrij snel was het duidelijk dat ik iets in de culturele kant wilde doen, tegen het kunstzinnige aan. Zo vond ik de opleiding kunst, cultuur en media in Groningen en Engelse taal en cultuur in Nijmegen onwijs interessant. Ook journalistiek heb ik bekeken, de vertaalacademie en nog veel meer. Hoe meer ik me ging oriënteren, hoe sneller ik erachter kwam dat Engelse taal en cultuur me het meeste aansprak. 
Mijn profiel is E&M, en is dus eigenlijk vooral gericht op dingen zoals rechten, economische zaken etc. Engels kan je in principe met elk profiel studeren. 
Nooit heb ik echt getwijfeld over het feit dat ik deze kant op wilde qua studeren, bèta vakken staan mij gewoon niet zo aan en lukken mij daarnaast ook écht niet goed. 
Er zijn alleen genoeg leraren die je over deze keuze nog wel 10x na laten denken met onder andere de uitspraak te doen; "Je kan van alles gaan studeren, behalven culturele en kunstzinnige studies, met die opleiding krijg je nóóit een baan!"
Ik ben bang dat ik, en misschien wel meerdere mensen, bij zulke opmerkingen een twijfel op voelen komen. Er moet later toch geld binnen komen.. 
Als het over mijn toekomstige opleiding gaat dan heb ik genoeg getwijfeld en zal ik ook nog aardig wat gaan twijfelen. Ik vind twijfelen hierbij niet echt het juiste woord, meer nadenken en overwegen. 
Gezien alles tegenwoordig een iets hoger prijskaartje heeft gekregen door de bezuinigingen wil ik het niet klaar krijgen om van studie te moeten wisselen omdat ik het 'foute' gekozen heb. 
Over de culturele en kunstzinnige kant waren mijn gedachten en ik het al snel eens, zoiets zou het worden. Alle sociale studies leken me interessant, maar om dat nu dag in dag uit te doen? Neh.

Ik ben iemand die wel degelijk over de toekomst na denkt, niet alleen op het gebied van studeren maar het zijn ondertussen ook gewoon fantasieën geworden die mijn hoofd vaker kruisen, alleen wonen, een nieuw huis, een eigen kamer, een nieuwe stad, je kent het wel. 
Als je me specifiek vraagt welk beroep ik mezelf later zie uitoefenen, dan valt het eventjes stil. Ik weet het niet.
Met de studie Engelse taal en cultuur, kán je vertaler worden, maar de meeste mensen gaan daarna het onderwijs in. 
Ik heb een lijstje in mijn hoofd met sectoren waar ik liever niet in wil werken en ja hoor, onderwijs staat boven aan. Vertaler daarentegen lijkt me wel onwijs tof, maar er is natuurlijk een verschil tussen het vertalen van een boek een het vertalen van een stofzuigerhandleiding. 
 
"The future is not something we enter. It's something we create" -Leonard Sweet 

Op deze manier liet ik mijn gedachten vaak genoeg over het hele idee 'toekomst' rollen, wat zou ik gaan studeren? Wat zou ik met die opleiding kunnen doen? Waar is die opleiding? Ga ik dan op kamers? 
De opmerking dat ik geen baan zou krijgen als ik iets in deze 'sector' zou gaan studeren heb ik altijd een beetje links laten liggen, ik wilde dit nu eenmaal en ik kon er ook niets aan doen dat techniek, scheikunde of economie me niet zo veel interesseerde. 
Maar de dag vóór de onderwijsbeurs was in onze krant een artikel te vinden wat zich geheel uitsprak over het evenement in Eindhoven. Er stonden twee kleine kolommetjes beneden het artikel met als kopjes; 'Meeste spijt universiteiten' en 'Meeste spijt hbo's'.
En ja hoor, bij het rijtje van 'meeste spijt universiteiten stond natuurlijk taal en cultuur. Op dat moment besloot ik voor mezelf om op deze onderwijsbeurs eens goed door te vragen naar wat het nu allemaal was, want ik was van plan de krant in die zin ongelijk te geven door of die studie te kiezen en géén spijt te krijgen, of er van te voren achter komen dat het niet zo mijn ding is.

Terwijl ik daar op de onderwijs beurs me liet informeren merkte ik dat ik weer enthousiast werd, een student lichtte me in over allerlei zaken en ik luisterde aandachtig. Dit klonk écht als iets wat ik over twee jaar zou kunnen studeren.

Om eventjes terug te komen op de véél gemaakte opmerking; met die opleiding krijg je nooit een baan, misschien niet inderdaad.
Misschien word ik opgeleid voor werkloosheid, dat kan ik nu niet zeggen natuurlijk.
Maar ik zou wel eens aan de mensen willen vragen, zonder onbeleefd over te komen, wat ze met deze opmerking willen bereiken.
Want ik, een meisje met verscheidene Engelse boeken en gedichtenbundels in haar boekenkast, een meisje wat allemaal Engelse gedichten en uitspraken aan haar muur heeft gehangen, en zich tot nu toe, na heel wat oriëntatie nergens zo goed bij voelt als bij deze ene studie, wat verwachten ze dàn van mij, dat ik naar ze toe kom en zeg 'Inderdaad, ik ga iets anders studeren, ook al ligt mijn hart hier.'?
Ik heb er over nagedacht en ik denk er nog steeds over na, maar eer ik afgestudeerd ben aan een universiteit heb ik gewoon de hoop dat de gehele arbeidsmarkt er anders uit ziet.
Daar moet ik me nu eenmaal aan vasthouden en dat ben ik ook van plan. Het idee alleen al om géén Engels te gaan studeren vormt een knoop in mijn maag. Het idee aan een studie zoals economie of rechten maken mijn gedachten over de toekomst opeens een stukje minder 'van mij', alsof iemand anders ze ingekleurd heeft.
Ik wil de vele mensen die mij gewaarschuwd hebben toch bedanken, om me duidelijk te maken dat het 'grote mensen leven' niet alleen maar rozengeur en maneschijn is, maar ik ben niet van plan hen mijn toekomst in te laten kleuren met kleurtjes die mij niet aanstaan. Want baan of niet, op de studie alleen al zou ik dood ongelukkig worden. 
 
Ik heb mijn keuze eigenlijk al gemaakt, maar kan me goed voorstellen dat vele nog twijfelen. Het stemmetje in mijn achterhoofd dat telkens herhaalt dat dit niet 'verstandig' is om te doen krijg ik ook niet geheel gesmoord. Ik heb gelukkkig nog een kleine twee jaar om deze keuze definitief te maken.
Mensen zeggen vaak genoeg volg je hart, en als dat van mij, of van jou, al zo'n duidelijk pad heeft gebaand tussen de wirwar van wegen die je in zou kunnen slaan, waarom zou je het dan niet gewoon volgen? Het zal vol hobbels en kuilen zitten, losse stenen en takken waar je over kan vallen, maar als het einddoel nu eens de moeite waard is? Waarom dan de andere kant op gaan?
De maatschappij zal eeuwig nette betegelde paden voor je blijven creeëren en je vertellen welke kant op te gaan, maar als we massaal deze paden gaan volgen, zullen ze vrij snel gaan slijten, en als je dan over de versleten tegels loopt met je tegenstribbelende hart naar een bestemming die geld maar geen geluk oplevert, denk je misschien nog eens terug aan het overwoekerde maar duidelijke pad wat je hart had gemaakt, maar wat jij liet voor wat het was, het was immers écht niet verstandig.
 
Ik weet welk pad ik ga volgen, met of zonder tegenslagen.
En jij?
 
 

Geen opmerkingen: