dinsdag 23 september 2014

Een verrukkelijke zondag

Afgelopen zondag ben ik met het treintje richting Eindhoven gegaan.
En het was héérlijk.
Over het algemeen vind ik reizen met de trein erg fijn, je kan mensen kijken, weg kruipen in je eigen cocon door een boek te pakken of oortjes in te doen en muziek te luisteren, of gewoon zitten kletsen met je in mijn geval buurman. 
Onze dag (die van mijn treinreisbuurman en mij) werd gevuld vol lekker eten, leuke winkeltjes, een bijna oneindig aantal aan boeken & ofcourse; heerlijke gesprekken. 
Het was al met al een verrukkelijke zondag.
Hoewel ik zondag vaak als een heerlijke dag op zichzelf ervaar (ik zeg pyjama, chocolade, taart, thee, boeken en of films) was deze zondag nog nét ietsjes heerlijker.
Ik ruilde mijn pyjama in voor kleren waarmee ik gezien kon worden en mijn fictieve karakters voor mijn vriend en there we went.
Het is eigenlijk niets bijzonders, een dagje naar Eindhoven, maar waarom zou iets kleins niet als iets groots ervaren kunnen worden?
Ondanks dat het geen uitgesproken kenmerkende dag was, wil ik eventjes wat high lights eruit pikken waardoor deze dag toch zo onwijs leuk is geworden.
Het is nu maandagavond en zoals gewoonlijk zit ik met een kopje thee te tikken aan dit stuk. Iets wat een gewoonte begint te worden, naast de thee, dat iets minder leuk is is het feit dat het dus kwart voor 10 is en ik nog geen 40 regels op papier heb. 
Mijn oude vertrouwde huiswerk uur op dinsdag het eerste is jammer genoeg vervangen door economie waardoor er een lichte vorm van 'haast' bij mij is opgekomen.
Het spijt me daarom ook als dit artikeltje korter is dan verwacht, maar ik ben wel van plan om de inhoud gewoon goed na te kijken ondanks het tijdstip.
Had ik trouwens al gezegd dat ik morgen óók een Frans toets had? Die ik best nog eventjes door wil nemen? Niet? Ow, lekker vaart maken dus!

De dag begon al heerlijk in de trein, lekker wakker worden onder het genot van het geschuddel van de trein. Zoals ik al vertelde in mijn iets te enthousiaste liefdes #2 was ik verliefd geworden op een winterjas, vanaf het station loop je bijna recht tegen de America today op en binnen no time was ik ook nieuwsgierig tussen de rekken aan het zoeken naar mijn grote liefde. 
EN JA HOOR, GEVONDEN!
De jas was er, hij paste mooi, goede kwaliteit en mijn dag kon eigenlijk al niet meer stuk. 
Ik kan niet zo goed tegen hele drukke ruimtes, ik voel me dan snel ingemetseld als het waren. Hele drukke winkels zoals de Primark loop ik dan ook best eventjes door, maar ik ben er graag weer uit. De stad zelf was de perfecte middenweg tussen druk en rustig, het was gezellig, er hing een sfeer en je voelde je geen sardientje in een blikje. 
Het is zo'n leuk gezicht, allerlei mensen bij elkaar in een stad, samengebracht vanwege allerlei verschillende redenen, maar toch samen. Ik kan dan ook écht genieten van gewoon om me heen kijken en me afvragen wat het verhaal achter iemand is. 
Ik ben ook niet een persoon wat daadwerkelijk voor het shoppen naar een stad gaat, nu moet ik eerlijk toegeven dat ik erg blij was dat ik voor een winterjas ben kunnen slagen, maar daarnaast stond er niets op mijn lijstje. 
Tripjes, ik ben er dol op. Uitjes, dagjes weg, heerlijk. Gewoon gezelligheid, samenzijn en genieten van kleine dingen in een nieuwe omgeving.
In mijn eentje kan ik al van zulke dingen genieten, maar samen met iemand is het nog een stukje leuker doordat je je gedachten spinsels over een persoon wat langs loopt, een gebouw wat je ziet of een winkel die je pad kruist kan delen met iemand en hierdoor altijd een second opinion hebt. 

Hoe het komt weet ik niet maar op een of andere manier wist ik niet waar een boekhandel in Eindhoven lag, ik ben er al vaak genoeg geweest maar weten deed ik het niet. Nu had ik een boekenbon en wilde ik die asociaal graag inruilen voor papier omhuld met een kaft en gevuld met letters van inkt, dus besloot ik mijn sociale skills in te zetten en gewoon te vragen of iemand wist waar een boekwinkel was. IK HEB HET GEWETEN.
Waarom wist ik niet van het bestaan af van 'van Pierre'?!
Zoals ik al zei hebben we gevraagd naar een boekwinkel, en zijn volgens de aanwijzingen van een aardig meisje uitgekomen in een straat waar 'van Pierre' ligt.
Je moet je voorstellen dat ik al mijn hele leven in Eindhoven kom en nog nooit deze boekwinkel betreden heb.
Het was een prachtige winkel, onwijs ruim, met een balkon en ontzettend veel boekenkasten of tafels gevuld met boeken. Achter de ruimte waar je binnenkomt was nog een ruimte nogmaals gedecoreerd met tafels en kasten allemaal even vol met boeken. 
Het leuke en ook meteen het bijzondere van deze boekenwinkel was dat er midden in de winkel een barretje stond waar je wat te drinken met iets lekkers naar keuze kon kopen. Ik wist het al meteen, ik zou later in zo'n soort boekenwinkel me dagelijks vestigen, gewoon om me te begeven tussen geschreven woorden, lekkere koffie en mensen die precies hetzelfde hierover denken.
Het is echt een heel leuk concept, ik kan altijd al lang blijven rondstruinen in een, zeker zo een grote als deze, boekenwinkel, maar door er tevens een gelegenheid van te maken waarbij je iets kan drinken is, naar mijn mening, geniaal. 

Nu had ik dus een boekenbon en wilde ik daar eigenlijk weer een Engels boek van kopen, gewoon omdat ik 1. verliefd ben op de Engelse taal en literatuur maar ook 2. het graag wil verbeteren. Ik liep vol goede moed naar zo'n 'wegwijzer' (die was wel nodig gezien de grote van deze pracht winkel) en zag dat Engelse boeken op '1' te vinden was. Na me drie keer georiënteerd te hebben kwam ik erachter dat met 1 het balkon bedoeld werd. 
En dit balkonnetje moet je niet onderschatten het was van het voorste deel van de winkel de gehele helft. Volgens mij ben ik die trap op gevlogen en meteen me gaan verdiepen in welke boeken daar nu stonden en o mijn god.
Ik zeg; onbekende boeken van Tolkien (die ik echt nog een keer ga halen wanneer mijn portemonnee het toe laat), gehele verzameling van de Sherlock Holmes verhalen, alle boeken van Jane Austen, Charles Bukowski, Shakespeare en the Brontë sisters. Nadat ik me had losgerukt van deze typische Engelse literatuur (of Amerikaanse gezien Bukowski) ben ik gaan snuffelen bij de voor mij onbekende titels en schrijvers.
Een kaft sprong er meteen uit, de titel was perfect en toen de achterkant het met een paar regels er ook niet slechter vanaf bracht wist ik welk boek ik ging kopen.
The Bone Clocks van David Mitchell. Als je me vraagt waar het over gaat zou ik het je niet kunnen vertellen, ik ben namelijk ook nog niet begonnen met lezen, wel weet ik dat de achterkant je de volgende woorden geeft, die mij meteen nieuwsgierig maakte; 











"What is born must
one day die. So says
the contract of life, yes?
I am here to tell you,
However, that in rare
instances this iron
claus may be...
rewritten." 
De afspraak is ook meteen gemaakt dat we volgende keer weer meteen naar deze boekenwinkel gaan, als eerste. Ik kan nu al niet wachten om tussen deze rekken te snuffelen en om weer een boek, wat bij de kassa in een lief bruin zakje gedaan werd, mee naar huis te nemen.
Jullie horen sowieso nog van mij over hoe dit boek bevallen is, maar gezien de lijst met boeken die ik ga lezen al aardig lang was weet ik niet of het binnen nu en een paar maanden zal zijn.

Nadat wij heerlijk vertoefd hebben in deze boekenzaak besloten we naar huis te gaan, het was de perfecte afsluiter geweest.
Tevreden stapte we in de trein en ik kon alleen maar glimlachen, ik had een heerlijke dag erop zitten.
Weer genietend van de personen die om me heen zaten en het ondertussen vertrouwde gehobbel van de trein, kruiste mijn blik die van een meisje tegenover me.
Het was een prachtig meisje, ik kan het niet laten om eventjes te melden, het doet er natuurlijk niet toe maar het was echt een prachtig meisje. Mooi donker rood haar, blanke huid gevuld met sproetjes, grote ogen die je aanspraken en volle lippen. Dit alles zonder make-up bedekt. Ook sprak haar kleding me erg aan; een panty met bloemetjes, een donkerblauw rokje met witte stippen, een kanten wit topje en een bordeaux rood vest wat perfect matchte met haar dezelfde kleur dragende vans.
Ze glimlachte, ik glimlachte en ik merkte op een of andere manier dat ik haar gewoon heel erg aardig vond.
Dit is dan wel weer typisch mij, ik heb nog geen woord met dit meisje gewisseld en toch kan ik al een heel idee over haar en haar persoonlijkheid hebben.
Na een aantal glimlachjes gewisseld te hebben, hadden wij onze halte bereikt en stapte we uit. Toen ik naar de trein keek, kruiste onze blikken elkaar weer en ja hoor, een glimlach.

Het zijn zulke kleine dingetjes, een glimlach, een boek, een lekker kopje koffie, een mooie winkel, ze kunnen mijn zondag gewoon van een leuke zondag naar een verrukkelijke zondag upgraden.
Daar kan ik zo van genieten, het is natuurlijk heerlijk dat ik een blousje een trui en een jas gekocht heb maar als ik terug denk aan zondag, denk ik aan de dingen die ik hierboven genoemd heb; de gezelligheid, het lachen, mijn nieuwe boek, het meisje met de vele glimlachen en het heerlijke kopje koffie.

Het was een verrukkelijke zondag. Een beter woord kan deze dag niet omschrijven.

Liefs xxxxxxx

Aimée
                                                                        

Geen opmerkingen: