Een chaotisch artikeltje in het teken van september

Wat september voor ons in petto heeft, of beter gezegd wat My Notebook, oftewel ik, in september voor jullie in petto heb!
Er zullen wat kleine veranderingetjes plaats gaan vinden op dit internetplekje wat ik voor mezelf geclaimd heb om mijn liefde voor van alles en nog wat te uiten.
In dit artikeltje zullen jullie ook van alles kunnen lezen over wat september voor mij betekent, hoe ik er tegen aan kijk en waarmee ik het ga invullen.
Elke keer wanneer er een nieuwe maand begint is er in mijn hoofd een soort mini opruiming, de grote broer hiervan is de mega opruiming wanneer het nieuwe jaar begint. Ik probeer dan alles op een rijtje te krijgen wat ik komende maand ga doen, wat ik wil verbeteren in verhouding tot de afgelopen maand maar ook vooral hoe ik deze maand bijzonder of mooi kan maken.
Een maand kan natuurlijk al heel leuk worden door bepaalde activiteiten, van verjaardagen tot feesten tot toneelstukken of afspreken met bepaalde personen.
Het grappige aan deze 'opruiming' of ordening in mijn hoofd is dat het totaal geen zin heeft, natuurlijk houdt het je gemotiveerd om de tijd die ingedeeld is in 30 dagen bijzonder te maken, maar we kunnen het totaal niet controleren.
We hebben geheel niets te zeggen in wat er gebeurt en hoe iets loopt.
Desondanks, hier mijn artikeltje over september, gewoon omdat het zo lekker paradoxaal is. 

De 'r' zit weer in de maand en dat betekent dat we langzaam richting de herfst gaan.
Dat hele gedoe van 'de r die in de maand zit' vind ik eigenlijk een beetje rot.
Wanneer je gaat uitrekenen in hoeveel maanden een r zit, krijg je meteen begrip voor alle diertjes die een winterslaap doen.
Ik heb het al gezegd, maar ik kijk niet op tegen de winter of de herfst. 
Zoals de vorige keer de zon vrolijk mijn raam binnen scheen, zo waait de wind nu rondjes om mijn huis, alsof het het in aan het pakken is met cellofaan, laag voor laag.
De manier waarop de wind elk blaadje kan laten wapperen, kan laten zweven en drijven op zijn lucht, vind ik magisch. Ik kan er uren naar kijken.
Wanneer de herfst begint komen er allerlei kleuren de natuur in die je al een hele tijd niet meer gezien hebt, het frisse groen wordt vervangen door het warme rood, oranje en geel.
Het knuffelseizoen is weer begonnen, we gaan grote vesten dragen, dikke sjaals en ons haar hoeven we niet in het gareel proberen te houden want de wind pikt elk lokje toch wel zo op dat het geheel verwaaid zit.

September komt voor mij ergens ook als een kleine verlichting, augustus was heerlijk, maar ik had met mezelf de afspraak dat ik niets van mijn kleedgeld zou kopen, zodat ik genoeg zou hebben voor een nieuwe winterjas en niet in de verleiding zou komen toch nog wat zomerkleding in de opruiming te kopen. Ik kan met trots zeggen dat het me gelukt is, ik heb nog geen sokje, onderbroekje, haarbandje, topje, vestje of wat dan ook gekocht. Totally nothing.

Voor mij is school al begonnen, maar voor vele zal gisteren de eerste schooldag geweest zijn. Ik ben zo'n bijzonder persoon wat elke keer weer zin in school heeft. Ik vind een agenda bijhouden leuk en ik vind het prettig te weten dat ik gewoon een bepaald patroon heb per week. Hoewel ik deze week weer goed wakker geschud ben met het feit dat het opletten in de lessen ook moeite kost, het feit dat huiswerk écht tijd kost en niet huphuphup af is en dat er altijd eeuwige drama zal zijn dat gewoon rondom de school hangt net zoals vliegen rondom een paard. 
Je wordt weer in een omgeving gegooid die je zo'n 7 weken niet meer gezien hebt en ik spreek misschien alleen voor mezelf, maar hopelijk ook voor andere, wanneer ik zeg dat dat weer eventjes wennen is. 
Het went snel, daar niet van, je bent binnen no-time weer zelf mee aan het praten met de dagelijkse dosis drama, of je haar goed zit, dat de leraar 'écht wel' een hekel aan jou heeft (lees: écht niet) en dat wanneer je thuis komt je alleen maar wil eten en slapen. De gesprekken op school missen jammer genoeg vaak een bron van originaliteit en inspiratie. De vakantie-jij kijkt dan aan het begin ook altijd eventjes gek naar de school-jij wanneer de plannen om hard te werken, veel boeken te blijven lezen en vooral ook dingen te blijven plannen, wegstromen terwijl de dagen zich met school vullen. Toch, merk ik, na 5 jaar, dat ik de personen heb gevonden waar ik wel nog originele en inspiratievolle gesprekken mee kan voeren, met hen breng ik dan ook het liefste de pauze door. 
En ondanks dat school een beetje deprimerend is met het eeuwige gedoe, het eeuwige leren en huiswerk maken maar vooral het eeuwige je vertellen wat je moet doen, ben ik blij dat ik de mogelijkheid heb en dat ik dit jaar gewoon aan 5 vwo mag beginnen.

Zo zie ik september vooral, gevuld met school, hobby's, sociale contacten en werk. Sparen voor dingen die me in oktober te wachten staan. En ondanks dat dit artikeltje over de maand september gaat ga ik ook iets over de 10e maand van ons jaar vertellen.

Ik heb al verteld dat ik naar de beste singer songwriter ga in oktober, maar nu heb ik nog een onwijs leuke gebeurtenis erbij gekregen waar ik onbeschrijfelijk enthousiast over ben. Toen het eenmaal officieel was ben ik springend en dansend door het hele huis gestuiterd.

Jullie kennen mijn liefde voor Passenger misschien wel al een beetje, wanneer ik muziek aanzet komen er altijd nummers van deze geweldige zanger voorbij. Mijn spotify afspeellijst is royaal bedeeld met Passenger-muziek en het komt me ook lekker vaak ten oren. Heerlijk. 

Hij kwam in Nederland, maar ik kwam er te laat achter en het was uitverkocht. Ik heb een week flink gebaald maar ben daarna gewoon weer verder gegaan met mijn leventje, niets aan te doen, komt vast nog wel een andere keer. 

Tot ik een mailtje van mijn broer kreeg dat hij wel met me mee wilde als er nog kaartjes verkrijgbaar waren. Ik begreep het niet, alles was toch uitverkocht? 

Tot ik zag dat het concert in Keulen was en in de herfstvakantie viel. Kaartjes waren nog verkrijgbaar en binnen no time ging ik naar PASSENGER. I still can't believe it.

Het was allemaal zo geregeld. Ik ben zo gek van deze meneer. Oef. 

Mochten er mensen dit lezen die mij niet persoonlijk kennen, nu kom ik volgens mij een beetje over als een persoon wat non-stop naar allerlei concerten gaat. Jammer maar helaas, ikzelf zou het net zo leuk vinden als jullie om naar vele concerten te gaan. MAAR, ik ben ooit naar een coverband van Abba geweest en ooit naar een coverband van de Beatles in Londen. Beide waren heerlijk om te beleven en ik ben ook ongelofelijk dankbaar dat ik erbij mocht zijn, maar dat ik nu toevallig 2 concerten in een maand heb is voor mijzelf ook een hele verandering van het patroon gezien ik er 2 in mijn hele 16 jaren heb beleefd. Voor de mensen die het heel vervelend vinden, excuses, ik ga hierbeneden gewoon heerlijk een paar van zijn verrukkelijke songteksten quoten gewoon omdat het kan. 

Golden leaves

 Do you remember how this first begun?

Teeth were white and our skin was young
Eyes as bright as the Spanish Sun
We had nothing we could hide

Now my dear we are two golden leaves
Clinging desperately to winter trees
Got up here like a pair of thieves
While the sirens blare outside 

What's left to say when every word's been spoken?
What's left to see when our eyes won't open?
What's left to do when we've lost all hope and
What's left to break when our hearts are broken?

 I Hate 

I hate them fussy eaters, you cook them fajitas,
They only eat pizza and chips.
I hate stepping outside for a smoke, and some guy coughs,
Like your lungs are his.
And I hate queuing up for festival toilets,
Especially when you need a shit.
I hate the X-factor, for murdering music,
You bunch of money grabbing pricks.

 Things that stopped you dreaming

Well, if you can't get what you love, 
You learn to love the things you've got.
If you can't be what you want, 
You learn to be the things you're not.
If you can't get what you need, 
You learn to need the things that stop you dreaming.
Oh, the things that stop you dreaming.

Zielige september, wijd ik een heel artikeltje aan haar en schrijf ik nog een mega lang stuk over hoe leuk oktober gaat worden!
We beginnen langzaam richting het einde van dit artikeltje te komen, maar ik heb nog één puntje op mijn lijstje staan wat in dit artikeltje gevoegd moet worden. Dat puntje gaat namelijk over mijn blog. My Notebook.
Ik heb het al zó vaak gezegd dat ik iets wil veranderen aan mijn blog, iets aan het uiterlijk, iets aan de regelmaat van de artikeltjes, die er nu dus helemaal niet inzit, maar ook aan de kleine tabbladen waar je misschien nog nooit op geklikt hebt, zoals 'over mij' of 'over My Notebook'. Deze tabbladen zijn ondertussen net zo oud als mijn blog en ik ben toch een beetje veranderd hier en daar, er moet dus wat bijgeschaafd worden.
My Notebook staat een hele opfrisbeurt te wachten, hoe het precies eruit komt te zien is voor mij ook nog een grote verrassing.
Het plan is als volgt.
Vanaf september, there we are right now, krijgen jullie sowieso één artikeltje in de week. Om het nog preciezer te maken, op dinsdag.
Dinsdag is de dag dat hier elke keer een artikeltje zal verschijnen. Mocht ik dinsdag net een artikeltje geplaatst hebben en onwijs veel inspiratie hebben voor een nieuw artikeltje schrijf ik er gewoon nog een en zet die op, bijvoorbeeld, zaterdag online. Het enige wat veranderd is dat er naast alle random artikeltjes die hier online verschijnen je nu elke dinsdag terug kan komen omdat er dan om 16:00 een artikeltje online zal staan (Waarschijnlijk eerder maar ik zet de link om 16:00 op mijn Facebookpagina).
Die verandering gaat in vanaf vandaag, dus daar hoeven we beide niet meer naar te gissen dat gebeurt simpelweg gewoon.
Nu weten jullie misschien dat ik het heerlijke blog van Aline lees? Als je het ook leest zul je het wel weten, zo niet, dan leg ik het fijn nog eventjes uit.
Aline reist door het land om foto's van lezers te maken, je kan je hiervoor inschrijven en dan tegenover een kleine vergoeding komt ze naar je toe maakt ze foto's van jou.
Een vriendin van mij en ik hebben ons opgegeven en ergens in september hebben wij de eer om gefotografeerd te worden door dit mooie getalenteerde meisje. Er zullen vele foto's samen gemaakt worden, maar ook een paar portretten en ik hoop dat ik met die laatste foto's mijn blog een nieuw tintje kan geven.
Mijn vriend heeft zich ontfermd over het feit dat hij samen met mij het technische gedeelte wil doen zodra de foto's binnen zijn en er zo een onwijs gave lay-out van te maken. Ik kan niet beloven dat dit daadwerkelijk in september uitkomt, jammer genoeg. De shoot is nog niet gepland en daarna gaat Aline de foto's ook nog bewerken, wat zo zijn tijd kost, en natuurlijk om de lay-out er daadwerkelijk van te maken!
De stukjes 'over mij' en 'over My Notebook' heb ik zo geschreven, dat is het punt niet, alleen zou ik daar ook graag een mooie foto van mezelf bij willen zetten, dat maakt het toch een beetje af. 
Ik hoop zelf onwijs dat ik dit alles in september kan realiseren, maar dat is natuurlijk niet aan mij, misschien schuift het hele project 'My Notebook' wel door naar het grote broertje van september en vertel ik in oktober net zo enthousiast dat ik mijn blog ga vernieuwen, de plannen zijn er in ieder geval. 
Jullie zullen sowieso een artikeltje per week zien verschijnen vanaf vandaag. 

Onwijs bedankt voor het lezen!
& sowieso tot volgende week dinsdag.
Heel veel liefs, 

Aimée