Een boot, twee havens

Laten we er even vanuit gaan dat je wat te zeggen hebt in je leven.
Dat je zelf tot in bepaalde maten je leven kan beïnvloeden door de keuzes die jij maakt. 
Ik schommel de laatste tijd tussen twee algemene levensinstellingen, alsof ik op een bootje zit en kan aanleggen bij twee totaal verschillende havens.

Geloof me wanneer ik zeg dat beide havens zo zijn voor- en nadelen hebben, maar beide zijn ze 'alla' Aimée, om het zo maar eventjes te zeggen. 
Laten we lekker metaforisch gaan doen en onze persoonlijkheid als een groot meer nemen, je bewustzijn is een boot en de manieren waarop je zaken kan aanpakken, benaderen of te wel de manier van jou denken worden uitgebeeld door haventjes.
Soms leg je bij de verkeerde haven aan en gaan dingen niet zoals je gedacht had, hiervan leer je en als gevolg zal je niet nog een keer je boot bij die haven aanleggen.
Bepaalde zaken los je op bij bepaalde havens, dat is gewoon jou manier van functioneren.
Je gaat naar een andere haven toe wanneer je een gesprek met een leraar hebt dan wanneer je een afspraak met een vriend of vriendin hebt, omdat beide situaties ander soort gedrag van je vragen.

Nu kan je het meertje natuurlijk per haven indelen, maar je kan ook groepjes havens samen zien en deze onderverdelen in een grotere categorie.
De categorieën waar jij vaak heen vaart bepalen eigenlijk nog meer wat voor persoon je bent dan welke specifieke havens, simpelweg omdat ze een samen een karaktereigenschap vormen. Ze laten zien hoe jij globaal gezien in situaties reageert.

Ik denk dat je aan het einde van je leven alle havens en ook alle categorieën gehad hebt.
Als ik zo kijk benader ik dingen heel anders dan aan het begin van mijn leven en, ondanks dat ik niet in de toekomst kan kijken, verwacht ik dat ik ook nog wel van categorie verander. Anders is het leven ook zo saai, en als ik moet geloven dat ik vanaf nu niet meer psychisch gezien groei (fysiek is de hele zaak al hopeloos) vraag ik me toch af of er niet iets mis is met mij.

Nu is het zo dat mijn bootje niet precies weet waar het heen wil. Allerlei havens zien er aanlokkelijk uit maar een keuze maakt het maar niet.
Doelloos dobbert het ergens in het midden, bij bepaalde gebeurtenissen vangt het zeil een windvlaag op en lijkt het een keuze gemaakt te hebben maar als reactie hierop wordt het altijd weer terug geblazen naar het midden. 

Laat ik iets concreter worden, de twee categorieën waar ik tussenin dobber verschillen nog wel van elkaar. Als geografische positie iets zou zeggen dan zouden ze recht tegenover elkaar liggen, naar mijn gevoel.
De categorieën benoem ik maar even met de volgende namen; 'Veiligheid' en 'Leven'.
Kleine noot erbij, in de categorie 'veiligheid' wordt net zoveel geleefd als in de categorie leven, alleen de manier waarop is verschillend.
Ik leg de categorieën beide eventjes uit.

Veiligheid: Wanneer mijn bootje hier aanmeert ben ik vaak veel thuis. Thuis of op bekende plaatsen met bekende mensen. Nu ik zo mijn eigen theorie aan het verduidelijken ben zou je de categorie veiligheid eigenlijk ook kunnen zien als mijn comfortzone. Wanneer ik hier een situatie bij zou moeten schetsen zou hij er als volgt uitzien: Boek, dekentje, pyjama, kopje thee of een glaasje wijn en een lekker muziekje.

Leven: Goh, dit is iets buiten mijn comfortzone. Sorry voor het overbodige metaforische gebruik van taal, achteraf gezien. Dit zijn eigenlijk hele kleine beslissingen zoals de controle een keertje niet over een situatie willen houden, alleen met de trein een vriendin opzoeken, noem maar op. Schrijven op mijn blog valt hier ook onder, wanneer ik in een van mijn vele boekjes een soortgelijk stukje schrijf ligt de lat voor mij eigenlijk nergens. Als ik voor mijn blog schrijf is dat anders, want dan lezen mensen het en dat is het grote verschil. Door de tijd heen is de lat wel gezakt voor mijn blog en is het steeds relaxter geworden gewoon omdat ik er kennis mee gemaakt heb etc. Het grootste onderdeel wat riskant is voor dit neurotische meisje, en dat onderdeel ligt natuurlijk in een van deze havens, is het onderdeel niet overal de controle over kunnen hebben. Gewoon kijken hoe iets loopt en wel zien waar het strandt. Mijn bootje lag bij deze categorie toen ik dit artikeltje schreef, om een voorbeeld te noemen van een moment aan deze haven.

Terwijl mijn bootje de afstand per situatie tussen het midden en een van deze havens overbrugd ben ikzelf erachter dat ik misschien wel bij twee categorieën hoor. 
Ik bekijk op het moment zelf wel hoe het voelt en wat voor dat moment het beste is om te doen.
Al moet ik eerlijk toegeven dat er een vakantie wind waait en dat mijn bootje, ondanks dat ik nog vaak in pyjama gekleed ben, langzaam richting de haven 'leven' drijft. 

xxxxx.