donderdag 20 februari 2014

Gewoon een klein gedichtje, wat de zondagmorgen in mijn hoofd pootte.

Gewekt worden door kleine licht bundels
die door de gordijnen piepen.

Naar buiten turend wakker worden
alsof het uitzicht onbekend is.


Terwijl takken silhouetten worden
in het vroege ochtend licht.


Wennen mijn ogen
aan de werkelijkheid.


En beginnen mijn gedachten te stromen
zo het raam uit.

Geen opmerkingen: