Het begon allemaal toen ik de overduidelijke whatsapp status van een vriendin van me zag."I regret nothing. Sorry not sorry."
Ik ben er eens over na gaan denken.
Regret, ook wel bekend als iets betreuren, ergens spijt van hebben.
Van te voren wil ik eventjes mede delen, dit artikeltje gaat over genieten van het leven.
Natuurlijk mag je spijt hebben van die ene keer dat je boos werd op je beste vriend terwijl jij gewoon hartstikke chagrijnig was en hij gewoon vroeg wat er aan de hand was.
Ik ga het hebben over de dingen die je gaat laten uit angst.
Laat ik de conclusie een keertje in de intro verwerken, het komt er op neer van dat je alles uit het leven moet halen dingen moet doen die jij wil, je niet laten leiden door angst en vooral geen spijt hebben van de dingen die je eigenlijk zo veel goeds gebracht hebben.
Ik zal eerlijk zeggen, dit is precies dag 7 van mijn 'challenge', ik heb hem al een aantal keer vervloekt.
Er is gewoon een 'moet' per dag bij gekomen in mijn dagelijkse doen en laten en daardoor een steentje vol stress extra op mijn schouders.
Maar, de eerste twee artikeltjes werden in een dag al zo vaak gelezen, zo vaak als een artikeltje eerder alleen gelezen werd wanneer het foto's van mijn lieftallige fotografe Fleur bevatte, of na 2 dagen.
Raar toch! Dat ik uit zoiets kleins, een nummertje hoe vaak er op mijn artikeltje geklikt is, dat ik daar waarde uit haal.
Maar daar doe ik dit voor. Om mezelf uit te dagen van schrijven een 'moet' te maken, inspiratie op te proberen roepen i.p.v. onverwachts krijgen.
Natuurlijk ook om hier meerdere lezers aan over te houden, maar dat is een bijzaak.
Ik heb een reden om dit te doen &daarom heb ik er geen spijt van, nog niet.
En ik denk niet dat ik er nog spijt van ga krijgen, maar de angst dat het me te veel wordt schuilt wel nog in me.
Dat zijn eigenlijk de 2 hoofdaspecten waar ik het over ga ratelen.
De reden en de angst.
De angst, wanneer je angstig bent voor iets, twijfelt of het wel gaat lukken of het wel zo slim is, dan ben je eigenlijk gewoon bang er spijt van te krijgen.
Voor alle mensen die dit gevoel hebben voordat ze iets gaan stelen of iets anders tegen de wet in, doe het niet ;).
Maar voor mensen die twijfelen over het opbiechten van een liefde, het aannemen van een uitdaging of juist een stapje achteruit doen.
Denk er vooral goed over na.
Ik ben iemand die uitdagingen aanneemt, zoals dat dagelijkse bloggen.
Maar ik heb laatst ook een stapje achteruit gedaan.
Ik geef 3 mensen bijles en er belde iemand of ik haar dochter bijles kon geven, na lang twijfelen heb ik nee gezegd, wat ik helemaal niet leuk vond om te doen.
Maar ik heb er geen spijt van, wanneer ik me bedenk dat ik anders 4 van de 5 schooldagen nog een uur lang iemand dingen zou moeten uitleggen, helpen en opnieuw uitleggen kreeg ik gewoon een knoop in mijn maag.
In dat uurtje kan ik heel veel doen, maar daar ging het me niet om, dat klein beetje tijd wat ik nu heb wanneer ik meteen na school thuis kom is me veel te dierbaar,
Het eventjes zetten van thee in plaats van meteen door zoeven naar boven om te gaan werken aan school, dat zijn mij gewoon te kostbare momenten.
Angst is nooit goed, ik heb de angst dat deze challenge zo halverwege me gewoon te veel wordt, ik had de angst om nee te zeggen.
En toch deed/doe ik beide dingen.
Waarom? Wanneer er toch zo'n naar gevoel in je schuilt van angst, waarom doe ik het dan?
En there we are, aspect twee; de reden.
Dit is ontzettend belangrijk, in het proces vóór de actie en in het proces ná de actie die je verricht hebt.
Van te voren moet je goed bedenken waarom je iets wilt of waarom juist niet.
De reden is juist waarom je iets wel of niet doet ook al is er een kans dat het niet goed uitpakt, of dat je het liever anders had gedaan.
Want daarom ben je bang, je bent bang dat het fout gaat en er dan, tamtamtam, spijt van krijgt.
Wanneer je achteraf terug kijkt op een actie is het ook belangrijk en goed voor jezelf om die reden terug te halen.
Waarom deed ik het zus of zo?
Waarom heb ik het gelaten of juist wel gedaan?
Waarom?
Komt hier een duidelijk antwoord uit waar je nu zoiets van hebt "Maar dat was toch helemaal niet nodig geweest?", dan weet je dat nu.
Je hebt er altijd een ervaring meer aan overgehouden en ook iets van geleerd.
Sta je eigenlijk nog steeds achter je reden dan heb je geen reden om spijt te hebben, je kan natuurlijk hopen dat het anders gelopen was, maar wanneer je nog steeds achter je actie(s) staat, is spijt daar niet op zijn plaats.
Denk goed na over je keuzes maar laat geen dingen uit angst, doe wat voor jou goed voelt!
Je mag soms best wel een beetje egoïstisch zijn, het is jouw leven!
Ik heb ooit ergens gelezen, dat je je eigen verhaal schrijft, metafoor voor je eigen leven.
Maar dat je wel moet zorgen dat je het écht zelf schrijft en niet toevallig, misschien wel onopgemerkt, iemand anders de pen vast laat houden.
En laat diegene zeker geen angst zijn.
Ben je het hier mee eens?
Of juist helemaal niet?
Laat het me weten!
"I regret nothing. Sorry not sorry."
Liefs,
xoxoxo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten