Ik ben nog hartstikke jong heb nog een heel leven voor me.
Ik zit nog niet eens in de bloei van mijn leven moet je nagaan.
Maar toch, ik heb zo mijn beeld van hoe ik later oud wil worden.
Het kan aan mij liggen, maar ik vind dat gewoon leuk om aan te denken.
Nu zul je wel denken; HUH? Aimée? Denk jij random; 'Ik wil later zo en zo oud worden.'
Ik denk heel erg random maar ik kwam hierbij dankzij een artikeltje wat in de krant stond.
Het inspireerde me gewoon ontzettend.
Voor je dit gaat lezen moet je eventjes dit lezen: Het artikeltje uit de krant
Eventjes iets heel anders, zie je die mooie zins opbouw? De manier waarop ze iets weet over te brengen en hoe ze het allemaal zo scherp weet te omschrijven?
Dat is hoe ik het ook wil kunnen.
Sorry voor de bijzaak, maar ik moest eventjes mijn waardering voor deze mevrouw laten merken, het is echt een perfecte column.
Maar terug naar mijn hoofdonderwerp.
Die mevrouw die hier in dit artikeltje wordt omschreven, hoe ze nog helemaal fris en fruitig in het leven staat en vrijwilligers werk doet, dat verdient gewoon ontzettend veel respect en waardering.
Ze is een echt voorbeeld als je het mij vraagt.
Ooit heb ik er met mijn vrolijke hoofd een keertje uitgefloept; "Ik heb nu eenmaal een zwak voor oude mannen."
Nou, ik ben van alle kanten uitgelachen door het hele gezin, daarna mijn familie en natuurlijk kwam het via via ook in mijn vriendenkring terecht.
WAT IK BEDOEL IS: ik vind oudere mannen (ook vrouwen gewoon algemeen), ontzettend lief.
Ze hebben vaak een authentieke uitstraling en kunnen je een glimlach geven of met een paar simpele woordjes je dag zo weer goed maken.
Het kan ook aan mij liggen maar ik zie de oudere generatie vol goedheid, terwijl ik bij onze eigen generatie er iets te vaak iets achter zoek of juist het als iets negatiefs zie.
Dus begrijp me niet verkeerd, ik val gewoon op mijn generatie mannen, maar ik vind mensen van een paar generaties boven ons gewoon een soort charme hebben, klasse, het is maar hoe je het omschrijft die bij onze generatie nogal eens mist.
Ik zat laatst, net als de rest van Nederland waarschijnlijk, voor de televisie Hollands Got Tallent te kijken.
Opzich vind ik het maar een matig programma, vooral de voorrondes omdat er dan zoveel mensen afgekraakt worden, ik hou daar niet zo van.
Maar ik was aan het kijken en toen kwam 'Opa Piet'.
WAT EEN GEWELDIGE MAN!
Hij is 80/81 en dan staat hij daar eventjes, heerlijk te genieten van zijn leven en nog mee te doen met Hollands Got Tallent, ik was verkocht bij de eerste blik die ik op dat mannetje wierp.
Ik vind de muziek die hij zingt ook echt heerlijk, zeker in deze tijd van het jaar, maar die charme waar ik het net over had hangt echt om hem heen.
Mocht je 'Opa Piet' nog niet kennen, kijk dan het onderstaande filmpje, ken je hem wel? Kijk het dan ook want het kan niet vaak genoeg bekeken worden wat mij betreft.
Mijn grote held is mijn oma.
Jammer genoeg mag zij niet meer bij ons zijn, nu is ze fijn in de hemel met opa.
Oma had ook zo'n charme en klasse om zich heen hangen, alsof ze het 's ochtends samen met haar parfum om zich heen spoot.
Ze was een heel positief mens en wist altijd alles perfect te zeggen.
Oma was iemand die vol ironie zat, altijd in was voor een grapje maar toch een hele zachte vrouw.
En knap dat ze was, jeetjemineetje, wat heb ik een knappe oma!
Daarnaast was ze de allerbeste verhalen verteller die ik ooit gekend heb, ze vertelde met geuren en kleuren over haar jeugd, ik rook bijna het bos wanneer ze vertelde hoe ze daar speelden.
Ik hoorde de ziekenhuisgeluiden op de achtergrond wanneer ze vertelde over haar tijd als verpleegster.
Opschrijven deed ze ze niet, zover ik weet.
Het zat allemaal in haar hoofd, het waren haar verhalen.
Oma is mijn heldin, ze heeft ooit tegen mij gezegd dat ze altijd op me neer zou kijken wanneer ik schrijfster of journaliste was.
Oma wist dat ik dat wilde doen, nog voor ik het zelf wist.
Er zijn nog zoveel stadia waar ik doorheen moet.
Ik ben nog niet eens 'puber' af, wat een verschrikkelijk woord, puber, ik vind het zó negatief klinken ugh. We zijn best leuke mensen hoor, wanneer je ons leert kennen!
Ik ga nog studeren, ik ga een huisje kopen, werken, gezinnetje stichten, en dan over 50 jaar, misschien ben ik dan wel oma.
Misschien ben ik zelf dan wel voor iemand zo'n inspirerend mevrouwtje in de trein, of een held voor een van mijn kleinkinderen.
Ik hoop, dat ik later een leuke mama ben, een goede band heb met mijn kinderen en dat ze gewoon trots kunnen zijn op mij, net zoals ik trots op mijn ouders ben en altijd naar hun toe kan met alles wat er op mijn schouders drukt.
En dan, daarna, hoop ik te worden zoals mijn oma's en te worden zoals dat leuke mevrouwtje in de trein.
Ik hoef geen hippe oma te zijn met een ipad, smartphone en een macbook.
Ik wil een leuke oma zijn, een oma waar ze mee kunnen lachen en naartoe komen om een mooi of spannend verhaal te horen.
Hoor mij nu eens, ik ben nog geeneens klaar met het VWO en ik praat over hoe ik oma wil worden.
Misschien denk ik écht te veel na.
Liefs xoxoxo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten