Sinterklaas is al een hele tijd geleden in ons kikkerlandje aangekomen en is nu dan ook al pakjes rond aan het doen.
Samen met zijn pieten loopt hij over de daken en duwt hij bij alle kindjes die lief zijn geweest een pakje door de schoorsteen met een gedichtje erbij.
Grappig, dat ik nu me er over verbaas dat het al sinterklaas is terwijl ik er vroeger aftelkalenders voor maakte en er echt heel erg naar uit keek!
Natuurlijk kijk ik er nog steeds naar uit, ik bedoel sinterklaasavond vind ik ontzettend gezellig.
We vieren het nu de 7e omdat het dan in het weekend valt, maar ik kijk al ontzettend uit naar de surprises& alle gedichtjes!
Sinterklaas is echt een mooi familie feest.
En dan, wat moet ik nu weer over zo'n geweldige traditie schrijven.
Ik had in eerste instantie echt géén idee, maar om heel sinterklaas gewoon te negeren vind ik ook wel een beetje sneu.
Vandaar dat hier mijn herinneringen komen van pakjesavonden, de dagen ervoor of juist erna.
Enjoy!
Toen ik nog klein was, vierden wij sinterklaas niet op 5 december maar op de ochtend van 6 december.
Op 5 december zetten we altijd wijnglazen neer, een mandje met wat lekkers, een wortel voor het paardje en twee borden.
Voor zwarte piet en sinterklaas.
De bank maakten we helemaal leeg, want hier zouden al onze cadeautjes op te komen liggen.
Wanneer wij dan de volgende ochtend wakker werden en vol enthousiasme naar beneden gingen konden we nooit meteen naar binnen.
De klink van de deur tussen gang en kamer was verstopt ergens in de gang.
Ik zie ons zo nog voor ons, allemaal de hele gang doorzoeken naar een klink, zover ik me kan herinneren was ik meer aan het springen, giechelen en kwebbelen over alle cadeautjes dan dat ik zocht, ik heb de klink dan bij mijn weten ook nog nooit gevonden.
Het spannende van dit alles was dat, ook al zitten er ramen in deze deur, je de cadeautjes nooit zou kunnen zien.
Eer wij de klink gevonden hadden kwamen papa en mama en zij zetten de klink weer mooi op de deur.
En dan, dan konden we naar binnen!
De bank lag dan vol met cadeautjes.
Geweldig.
Een keer hadden sinterklaas en zwarte piet in plaats van de klink te verstoppen, aan de kant van de kamer allemaal stoelen tegen de deur gezet, waardoor je hem niet open kreeg.
Wij panikeren, want hoe moesten we nu de kamer in?!
Uiteindelijk zijn papa en mama via de voordeur, met een sleutel achterom de kamer binnen gekomen en hebben daar de stoelen weggehaald.
Dit is een keer geweest en ik heb me ontzettend vaak daarna nog verwonderd, waarom Sinterklaas het opeens anders gedaan had, weten doe ik dat nog steeds niet.
Wanneer de blaadjes kwamen van Intertoys en alle andere speelgoedwinkels verstopte mama deze altijd, omdat het dan nog maar herfst was en wij zouden dan al onze cadeautjes uit aan het kiezen zijn.
Zo rond november kregen wij dan ook de boekjes, hier omcirkelde ik van alles, ik weet nog dat ik het geweldig vond dat de pagina's van poppen roze was.
Zo wilde ik een keer 'Lola mijn bad pop', deze kon namelijk praten.
Ik was helemaal ingesteld op dat ik Lola zou krijgen, dat we samen in bad zouden gaan voortaan en dat ik een geweldige moeder voor haar zou worden.
Omdat Lola kon praten heb ik me best wel druk gemaakt, ik kan me zo nog herinneren dat ik tegen mama gezegd heb "Mama, stel je voor Lola zit daar 's avonds helemaal alleen en dan roept ze mama, wat moet ik dan doen? Mag ik dan al gaan kijken? Of nog niet?".
Ik vind het echt heel erg leuk om terug te denken aan de tijd dat ik me er zo geweldig erg op verheugde en dat ik gewoon helemaal in mijn eigen kleine wereldje leefde.
Lola is trouwens na 2 jaar effectief gebruikt te zijn kapot gegaan en ze ging toen inderdaad uit zichzelf praten in plaats van wanneer ik in haar handje of voetje kneep.
Zo heb ik ook ooit een keertje een keukentje voor barbies gekregen, helemaal van plastic maar er zat echt alles in, bestek, borden, glaasjes, kommen, pannen, noem maar op.
Wanneer ik er zo aan terug denk zie ik mezelf nog op de grond voor mijn poppenhuis zitten frutselend aan de kleine besteklade om hem open te krijgen zonder dat de hele keuken BAM omviel, want dat gebeurde me o zo vaak.
Nee, dat was echt een geweldig cadeau, ik ben sowieso altijd al een Barbie mens geweest maar die keuken is toch wel een heel groot succes geweest.
En dan nu, mijn laatste herinnering, in ieder geval de laatste die ik met jullie ga delen.
Ik heb een hele tijd wakker gelegen met het idee dat Sinterklaas voor mijn raam stond.
Ik wist het zeker, ik zag zijn staf.
Die nacht heb ik voor mijn gevoel van toen niet veel geslapen.
Wat 's ochtends bleek, de klink waar je mijn raam mee open en dicht maakt stond zo dat hij in het licht van die avond/nacht een schaduw kreeg als de staf.
Ik weet echt nog dat ik die nacht heb liggen peinzen waarom Sinterklaas daar toch de hele tijd bleef staan!
Nu, dit jaar heb ik een hele andere sinterklaas dan al die jaren.
Er zullen geen poppen of Barbie keukentjes aan te pas komen.
Ik heb de 30e van november met vriendinnen gedobbeld, we hebben ontzettend veel gelachen en gekletst.
Uiteindelijk ben ik weer met mijn eigen cadeautjes naar huis gegaan, maar dat vind ik juist het leuke van het spel!
Er staan nog nog 2 'pakjesavonden' op me te wachten in de vorm van surprises.
Ik heb er heel veel zin in en stiekem kijk ik er nog net zo naar uit als vroeger.
Liefs,
Aimée
Geen opmerkingen:
Een reactie posten