maandag 16 december 2013

Aimée, je bent net een Golden Retriever.

"Nee, maar weet je wat het is Aimée..."
Ik kijk mijn aardrijkskunde leraar met verwachtingsvolle ogen aan, zo dadelijk ga ik de verklaring krijgen waarom ik een 4,3 had voor een toets waar ik zo goed voor had geleerd.
"... Je bent net een Golden Retriever." 

Mijn mond hoeken trekken vanzelf omhoog en ik schater van het lachen.
"Ik meen het Aimée, Golden Retrievers hebben zo'n tijd dat ze heel groot zijn..."

Mijn gedachten onderbreken zijn verklaring, ik ben 1.65. Als ik iets niet ben dan is het groot.
"... maar nog heel speels en jij bent precies het tegenovergestelde! Je denkt op een meer volwassene manier dan je leeftijd je zou moeten laten denken."

Aha. En daarom had ik dus een 4,3?

Dus even in het kort samengevat.
Ik heb de vorige proefwerkweek een 4,3 gehaald voor aardrijkskunde ondanks dat ik heel erg hard geleerd had hiervoor.
Ik ben hiermee toen naar de leraar gegaan en de situatie die hierboven omschreven is, ontstond.
Ik vind het over het algemeen een heel bijzonder metafoor, ik moet eerlijk zeggen dat ik hem zelf bij lange na niet bedacht zou hebben.
Maar hoe denkt de rest van de wereld dan als ik anders zou denken?
En waarom heeft dat invloed op mijn aardrijkskunde punt?

Wat ik mijn hele leven al hoor is dat ik over veel algemene kennis beschik, ik weet niet hoe het komt en hoe mensen dat aan mij merken maar na vele opmerkingen ben ik het maar gaan geloven.
Ik lees altijd al veel misschien ligt het daar aan.
Maar algemene kennis maakt mij geen ander soort denker dan de rest van de puberale mensen op deze aardbodem toch? Er zijn mensen die hebben net zoveel algemene kennis en er zijn er die nog vele male meer algemene kennis hebben dan ik.
Ik vind mezelf namelijk echt niet wijs. Er zijn nog vele dingen om te leren. Óók qua algemene kennis.

Maar hoe zou dat dan precies in zijn werk gaan.
Bepaalt je leeftijd je denken dan echt zo erg?
Natuurlijk, wanneer je 50 jaar bent heb je 50 jaar aan ervaringen en dat zijn er veel meer dan iemand van 18.

Maar over het algemeen kan ik me niet voorstellen dat ik ooit op een andere manier zou gaan denken dan dat ik nu doe.
Er zullen andere onderwerpen rond gaan scharrelen in mijn hoofd en mijn voorhoofd zal wat verrimpelen maar de manier van denken is toch een heel los iets.
Wanneer je ervaringen en soorten onderwerpen eventjes los laat en dan echt naar de manier van denken kijkt, hangt dat van je leeftijd af?
Ik denk het eigenlijk niet, ik denk dat dat van je persoonlijkheid afhangt.
Hoe jij denkt is net zoiets als hoe jij in het leven staat, waar ervaringen bij nader inzien wel een hele grote rol in spelen maar je persoonlijkheid ook, als het niet een grotere rol is.


Wat gebeurt er als ik de vraag om draai.
Bepaalt denken je leeftijd.
Volgens mijn aardrijkskunde leraar zou ik op basis van mijn denken een andere leeftijd toegewezen krijgen.
Dus ben ik in mijn hoofd ouder dan in mijn geleefde jaren?
Zou dat kunnen? Dat je ouder bent dan dat je daadwerkelijk bent?

Want met de theorie je leeftijd bepaalt je denken zouden alle 16 jarige hetzelfde denken, niet dezelfde onderwerpen, maar op hetzelfde niveau en op dezelfde manier.
En als ik iets weet dan is dat het niet.
Zo ook, wanneer je met een jonger iemand praat kan het je opvallen dat diegene nog erg onwetend is of dat diegene een totaal andere belevingswereld heeft dan jij hebt.
Maar het kan ook dat je met een jonger iemand praat en deze denkt hetzelfde als jij, hij of zij zit op een lijn met jou ondanks zijn of haar minder geleefde jaren.
Bij deze vind ik dit het bewijs van dat je denken je leeftijd bepaalt.

Hoe dit alles in verband staat met mijn onvoldoende voor aardrijkskunde weet ik niet maar ik vind het wel een leuk iets om over na te denken.
Wel vraag ik me hierdoor sterk af hoe de rest van mijn leeftijdgenootjes dan denken want er zijn genoeg mensen waar ik echt goede gesprekken mee kan voeren.
Hun hebben, naar mijn weten, een net zo brede gedachten gang als ik, als hun gangen niet breder zijn.

Misschien is iedereens gedachten wel ongelofelijk breed alleen allemaal op andere manieren.
Mensen kennis, algemene ontwikkeling, ervaringen, noem maar op.
Ik heb al zoveel dingen geschreven over nadenken, gedachten en nog meer nadenken, dat is gewoon het complexte wat er bestaat van de hele mens, de gedachten.
Nooit te ontrafelen.
Beetje mysterieus, maar dat mag toch wel? 
Een beetje mysterie, niet alles hoeft ontdekt te worden.

First comes sciences but then comes God.

xxxxxxx.

Geen opmerkingen: