Mijn hersenen gaan soms helemaal hun eigen weg, ze bedenken dingen waar ik niet aan wil denken, blijven door ratelen terwijl ik allang wil slapen.
Kennen jullie dat?
Je bent alleen thuis, het is al later en BAM.
Opeens komen de beste horror scenario's in je hoofd.
Als je het niet kent dan zal je me voor gek verklaren maar ik ben de beste in mezelf bang maken.
Ik bedoel, als ik mijn haren af aan het drogen ben en dus ondersteboven hang, bedenk ik me hoe eng het zou zijn opeens op de grond recht voor me twee kleine lakschoentje met voetjes met sokjes erin te zien.
Tja. Waarom bedenk ik dat?
I Don't know?!
Nog zo een, wanneer ik mijn borstel schoon maak van haren en deze in de prullenbak gooi, bedenk ik me hoe uit dat haar een dark-Aimée kan ontstaan.What The Fack.
Serieus, vaak moet ik met mezelf lachen hoor omdat er echt een grote drilpudding aan onzin in mijn hoofd zit.
Ik kwam dus na tientallen onzinnige scenario's bedacht te hebben tot drie conclusies;
conclusie 1; en dan? Dan staat daar opeens een schattig meisje met lakschoentjes die me toch met een enge dodelijke blik aankijkt, en dan Aimée? Wat gaat ze dan doen?
Meestal eindigt dit weer in een gedachten waarin ik mezelf vervloek dat ik mezelf zo bang kan maken met echt serieus niets.
conclusie 2; ik moet horror boeken gaan schrijven, ik weet het zeker, al die fucked up scenario's moet toch iemand leuk vinden.
conlusie 3; ik zou mezelf en mijn gedachten serieus vermoorden.
Ik denk, dat ik er gewoon aan moet toegeven dat ik en mijn hersenen gewoon een grote rotzooi zijn.
Soms dan zit ik op mijn kamer en dan zonder dat ik het zelf weet ben ik al zeker 5 minuten gewoon hard op aan het vertellen wat ik moet doen hoe ik dat moet doen en waarom.
Een keer was echt erg, ik fietste naar de supermarkt en was gewoon 'tegen mezelf' aan het praten, en aan het lachen.
Tot dat iemand me inhaalde en me zo raar aan keek, toen hadden Aimée en Aimée toch écht de slappe lach!
Ik moet eerlijk zeggen, ik kan mezelf meestal heel goed volgen, alleen het dan goed overbrengen naar de buitenwereld is vaak echt een probleem.
Mensen begrijpen me niet of vinden me raar maar weet je, vaak hoor ik ook dat ze dat juist leuk aan me vinden.
Ik denk dat de manier waarop je denkt, hoe fucked up die ook mag zijn, toch jou 100% vormt, er zijn andere invloeden maar in de zin van dat dit 100% invloed heeft op jouw manier van 'zijn'.
Nu ga ik te filosofisch denken en is het denk ik tijd om dit artikeltje af te sluiten.
Thank you for reading this shit (:
xxx
Geen opmerkingen:
Een reactie posten