We're all a little fucked up!

Oké, in de titel staat 'we are'.

Laten we beginnen met 'I am'.

Volgens mij ben ik gewoon compleet gestoord.

Ik ken mezelf goed, heel goed. Mijn probleem is ik luister niet naar mezelf.

Ik lig 's avonds in mijn bed kapot van een uitputtende week en net terug van een feest te huilen want er zijn wat zaakjes waar ik me zorgen over maak.
Ondertussen wil ik er met iemand over praten maar weet ik dat als ik dat ga doen het uit de hand loopt want ik zie alles ontzettend zwart-wit wanneer ik moe ben. Tóch ga ik de discussie aan, wat nachtelijke telefoongesprekken rond half 2 oplevert om ontstaande ruzies uit te praten.

Wetend dat niemand ooit perfect zal zijn probeer ik altijd toch daar de uitzondering op te zijn, ik probeer iedereen tevreden te stellen waardoor ik aan het einde van de dag niemand tevreden heb gemaakt.

Na zo'n realisatie momentje van 'ik ben niet perfect' krijg ik het altijd ontiegelijk te pakken qua schoolwerk, alles moet af, alles moet goed gemaakt zijn en op tijd ingeleverd. Niet perfect qua persoonlijkheid, dan wel qua schoolwerk.

Ook baal ik al dagen dat ik niets geschreven heb. Niet dat ik daar tijd voor had, niet dat ik inspiratie heb of had (grote kans dat dit alles dadelijk toch weer verwijderd wordt), maar toch.

De ene dag zal ik een strak grijze rokje met een blousje zwarte panty en een donut knot de hemel in prijzen, de andere dag ben ik jaloers op de mensen die heel nonchalant een mutsje kunnen dragen met een oversized trui en dan toch nog charmant uit de hoek kunnen komen. Ik ben niet logisch, in geen enkel opzicht.

Terug naar de 'we are'.

Ik weet van mezelf dat ik een hele grote handleiding heb en dat ik respect heb voor de mensen die met mij om kunnen gaan en dat dan ook nog eens leuk vinden!

Maar ik merk ook steeds vaker, dat andere mensen óók handleidingen hebben!

Hun denken ook niet allemaal logisch en ik ben dus niet de enige!!

Hoe meer mensen ik leer kennen, hoe meer soorten mensen er blijken te zijn.

En hoe meer mensen ik leer kennen, hoe meer geweldige gesprekken er ontstaan en hoe meer ik andere en mezelf leer kennen. 

Hun manier van dingen aanpakken is een inspiratiebron voor mezelf.

Ik vind de manier van 'fucked up' zijn misschien wel leuk aan mensen, ik vind het leuk om te zien dat ik niet de enige ben die beetje mislukt is.
Dit is trouwens helemaal niet op een manier van 'WAHAHAHA BITCH JE HEBT EEN ZWAKKE PLEK!', het is meer een soort gevoel van respect, dat ik hun zogenaamde 'minpuntjes' mag zien. 

Vaak zijn die 'minpuntjes' niet eens negatief. Het zijn kleine aspecten die je definiëren. 

Iemand die non-stop alles vergeet is misschien niet iets positiefs, maar zodra je stopt met focussen op die vergetelheid, zie je iemand die zich gewoon niet over dingen heel druk om maakt, nonchalant leeft en geniet van het leven!

Ik word altijd een beetje bang en onzeker van mensen waar ik niets aan kan zien. Vaak worden ze door andere dan afgebeeld als 'nep' of 'fake'.

Waarom? 

Omdat ze zogenaamd zichzelf niet zijn.

Waarom?

Omdat we niets kunnen ontdekken wat typisch zou kunnen zijn.

Erg vind ik dat! Misschien hebben die mensen wel precies hetzelfde als ik, streven naar perfectie.

Niemand kan toch 'fake' zijn. Hoe kan je nou fake zijn?!

Hoe kan je nou niet jezelf zijn? 

Misschien ben ik iets te erg een persoonlijkheid en kan het me daardoor niet voorstellen hoe mensen zich anders voor kunnen doen dan ze zijn.

Ik begrijp dat je niet alles zegt wat je denkt of je juist meer op de achtergrond houdt maar dan ben je nog jezelf, want dat is jou onzekerheid en verlegenheid.

Weet je.

Ik denk dat ik blij ben dat we met zijn alle een beetje fucked up zijn.

En ik denk ook, dat ik stiekem de fuckedupheid (nieuw woord!) aan mensen juist zo leuk vind, want dat maakt jou tot wie je bent.

Iedereen heeft een kartelrandje en ik denk dat ik beetje addicted to kartelrandjes van andere ben, gewoon omdat zodra ik dat gevonden heb ik diegene écht (denk) te kennen en ik alleen maar meer liefde voor zo iemand ga voelen.. 

En weet je wat. Ik heb ook een kartelrandje en niet zo'n kleintje nee er zitten gaten en kartels in waar je bang van word! 

Maar misschien ben ik er wel ietsiepietsie trots op (:

Liefs,