On my own.

Vele zullen het niet met mij eens zijn als ik dit zeg, maar ik vind het heerlijk om alleen te zijn.
Hoe andere het verschrikkelijk kunnen vinden om alleen naar school te fietsen, zo zou ik er geen probleem mee hebben.
Ik ben een denker.
Ik fantaseer, dagdroom, droom, bedenk, verzin en noem maar op.
Niets is fijner dan in mijn eigen wereldje terug te trekken.
Nee, ik ben niet iemand die zich dan verbeeld hoe het zou zijn om te toveren of gered te worden door superman.
Ik fantaseer over kleine bijzonderheden in onze samenleving, die misschien, ooit, een keertje toch wel zouden kúnnen gebeuren.

Maar ik denk dat we allemaal stiekem toch dagdromers zijn.
Ik bedoel wie denkt er nou niet na als hij of zij in bed ligt?
De onderwerpen zullen vast verschillen maar ik val niet snel in slaap wat een hoop scenario's als gevolg heeft.
Het kunnen hele simpele scenario's zijn, zoals in een cafeetje zeg maar zo'n restaurantje waar je van alles te drinken hebt vooral koffie of thee en waar je zo veel lekkere gebakjes hebt, ik ben de verzamelnaam ervan eventjes kwijt. In ieder geval dat ik daar dus zit, ergens in Engeland en dat ik allemaal papieren rond om mij heb liggen, druk aan het pennen ben en soms eens wat opzoek op mijn laptop. Ondertussen heb ik natuurlijk al een heerlijke cappuccino, latte macchiato of een lovely cup of tea. Ik werk voor school of schrijf misschien wel een geweldig verhaal. Ik ben classy aan en zie er leuk uit en tatatataaaaaa, een glimlach op mijn gezicht is verzorgd.

Andere zijn weer totaal anders van opbouw en zijn gevuld met facetten van mijn tegenwoordige leventje.
Ik ben graag alleen en denk veel, ik kan ook gewoon genieten van vele dingetjes zoals vogel gefluit of een glimlach van een tegenligger.
Zo zorgen dagdromen ook voor een glimlach op mijn gezicht, mijn lipjes krullen omhoog en een rij tanden krijg je te zien.
Dagdromen stimuleert mij, om te blijven geloven, om te blijven hopen en om ervoor te blijven werken!
Als ik me niet zou kunnen voorstellen hoe ik ooit in Engeland zou kunnen studeren of hoe ik überhaupt zou kunnen gaan studeren, hoe zou ik het dan in godsnaam waar kunnen maken?

Voel ik me alleen, dan ga ik toch fijn fantaseren over hoe lief die ene jongen tegen me is of hoe gezellig het gaat worden met vriendinnen.
Dat het in de werkelijkheid allemaal net ietsjes minder fabeltastisch en door een roze bril gezien is maakt niet uit. Ik voel me op dat moment écht beter.

Vlucht ik soms naar mijn eigen wereldje? Ja, zeker!
En weet je wat? Ik ben er trots op! 
Als we dat allemaal een beetje meer zouden doen, dan denk ik dat we allemaal een beetje gelukkiger en ietsje minder gestrest zouden zijn.

Dreamdreamdream!

In ons hoofd zijn we allemaal schrijvers, we kunnen allemaal verhalen bedenken met facetten uit ons eigen leven erin verwerkt!
Het is aan jou om je eigen verhaal zo te schrijven dat je verhaal in je hoofd met het verhaal in het echt met elkaar overeen komen.

Work for it!





Liefs,