Les Misérables

Ik wil het liefste iedereen nu linia recta een kaartje geven om naar deze film te gaan.
Deze film is echt hartverwarmend.
Niet gezond gewoon.
Ik moet eerlijk toegeven dat je er wel echt voor open moet staan, want als je 'eventjes' naar de film wil, raad ik je niet aan om naar les Misérables te gaan, pak dan een film zoals verliefd op Ibiza of Alles is familie.




















Ten eerste vergt deze film een open geest, je moet er echt voor open staan, je moet er naar willen kijken.
Alle tekst wordt gezongen, alles, er zijn maar een paar regeltjes die gewoon gezegd worden.
Alles wat ik type klinkt gewoon oppervlakkig terwijl ik toch zo'n diepe liefde voor deze film, de liedjes en de personen, die er zo geweldig in spelen, koester.

Het plot is misschien al een beetje bekend, maar toch voor degene die hier niet bekend mee zijn ga ik het eventjes vertellen.
Op het plaatje rechts staat Jean Valjean (Hugh Jackmann), deze man heeft ooit een brood gestolen en kwam hier voor vast te zitten, hij probeerde te vluchten waardoor hij nog een aantal jaren vast gezeten heeft.
Toen hij vrij kwam heeft hij nog een keer geprobeerd om goud uit een kerk te stelen, hij werd gepakt maar de priester pleitte hem vrij, hierdoor wil Jean Valjean zijn leven beteren.
De man links is Javert (Russel Crowe), een bewaker van de gevangenis van Jean Valjean, hij is helemaal overtuigd van het feit dat Jean Valjean fout is en zit de hele film achter hem aan waardoor hij vaak moet vluchten.
Jean heeft zijn wereld juist echt gebeterd en is een burgemeester van een stadje waar Anne Hathaway, Fatine, woont. Zij werkt hard en geeft al haar verdiende geld af aan een herbergier, zijn vrouw en hun dochtertje (Eponine) omdat zij voor haar dochtertje, Cosette zorgen.
Later in de film gaat Jean Valjean voor Cosette (Amanda Seyfried) zorgen, in het dorp waar ze samen wonen wordt een revolutie gepland door, onder andere, Marius, Eddie Redmayne.
Marius en Cosette worden verliefd op elkaar, terwijl Eponine altijd al verliefd is op Marius.
Dit zijn een beetje de relaties en de toestanden van de personages van het verhaal.

Ik wil echt mijn respect en ongelofelijk grote waardering uiten voor Anne Hathaway.
Op het moment dat zij 'I dreamed a dream' zingt, speelt zij niet normaal goed, er is geen sprankje glamour te bekennen, ze speelt dit perfect, ze raakt je precies in je hart.
Alle spelers verdienen mijn waardering want niemand van hun heeft ooit een hele film gezongen, ik heb een interview gekeken van Eddie Redmayne, hij was voor een van de hoofdrollen, lang niet zo ervaren als Amanda Seyfried, Russel Crowe, Anne Hathaway en natuurlijk Hugh Jackmann. Hij vertelde in dit interview dat hoe oud je daar ook was en hoe lang je ook speelde je allemaal weer helemaal aan het begin stond want niemand had ook zoiets gedaan en voor iedereen was het helemaal nieuw.
Maar ik speel zelf toneel, in gewone zinnen, in tekst kan je je stem heel erg veranderen, je kunt ineen gedoken houdingen aannemen.
Als je alles moet zingen, je kan wel harder zingen, maar een echte schelle stem mag je niet opzetten, je moet een bepaalde houding aanhouden wil je die ene toon halen etc. etc.
Je krijgt gewoon een veel kleiner gebied met wat je kan, dat is toch ongelofelijk dat zoveel mensen dit hebben gewaagd!
En het resultaat! Ik kan niet uit mijn woorden komen, dus dit wordt waarschijnlijk een mega artikeltje met alleen maar geratel.

Je hebt ook van die films die raken jou zo een beetje, je moet eventjes huilen want het was wel een shock of het was eventjes emotioneel.
Maar deze film, je krijgt de hele film door momenten dat er dingen gebeuren die je niet had verwacht, dat je zelfs echt emoties voelt bij de film.
Niets is voorspelbaar en ik kon mezelf echt opwinden onder de film of juist heel bang zijn.
Toen het einde van de film dan ook aanbrak stroomde er aardig wat traantjes over mijn wangen, maar het waren echte tranen.
Er zat emotie in, er zat een verhaal achter.
Ik ging door de film heen echt van de personages houden, ik voelde mee met Eponine, de liefde van haar leven werd voor haar ogen verliefd op een ander, ik voelde mee met de vriend van Marius die ongelofelijk strijdlustig was in de revolutie, ik voelde zelfs mee met Javert in zijn achtervolging van Jean Valjean!
Ik kon me zo ongelofelijk goed verplaatsen in ieder personage het was gewoon eng..

Hier thuis staan de hele tijd allemaal liedjes op van Les Misérables, ikzelf vind ze allemaal heel mooi maar ik vind 'Stars-Russel Crowe/Javert' , 'Castle on a cloud-Cosette', 'Do you hear the people sing', 'On my own-Eponine' 'One day more' 'Who am I' en eigenlijk is alles wel ongelofelijk mooi.

Ik ben de laatste dagen echt helemaal gek van les Misérables, ik blijf altijd in films hangen, ik zoek de film muziek op en kijk stukjes terug (lees: als ik ze helemaal geweldig vind), maar omdat deze film alleen maar muziek bevat schelt dit dagelijks door de boxen van de computer!
De rest van het gezin is hier natuurlijk niet zo heel blij mee gezien het geen professioneel erkende zangers/zangeressen zijn waardoor de liedjes niet helemaal gezongen zijn zoals het echt helemaal 'perfect' zou moeten.
Maar ik hoor dat toch niet gezien mijn muzikale blindheid.

Ik denk, en ik hoop, dat ik jullie heb laten merken hoe ontzettend geweldig ik deze film vind.
Ik ga zeker weten het boek lezen (niet mijn normale volgorde, normaal lees ik eerst het boek en dan kijk ik de film, never mind.)
En de muziek? Die wordt allemaal op mijn Ipod gezet!



Liefs,