Was dat raar wat ik zei?
O god wat moet hij nu wel niet van me denken?
Kan ik dat jurkje wel aan naar school?
Wedden dat iedereen me uitlacht!
Mijn wimpers zijn te kort!
Ik heb sproetjes, die zijn zoooo lelijk!
Zit mijn haar goed? HET ZIT HELEMAAL NIET GOED WAAROM ZEI JE DAT NIET?
Het is ook heel moeilijk.
Het tegenwoordige perfect is verre van het vroegere perfect.Vroeger was het mooi als je gevormd was, nu moet je dun zijn, dit wil zeggen een prachtige dunne buik, verder moet je wel een kont en borsten hebben anders ben je maar zo 'recht', o en natuurlijk niet te vergeten je moet niet te klein of te groot zijn.
Bull shit.
Ben jij nu eenmaal klein? Ben jij voller? Ben jij dun en zou je een moord plegen voor wat vollere benen?
Niemand is perfect.
En dat zou ook ontzettend moeilijk zijn gezien het woord perfect met de dag verandert.
Je bent niet de enige die 's ochtends opstaat, in de spiegel kijkt en denkt 'O boy, there we go'.
Je zult echt niet iemand tegenwoordig horen zeggen 'Nou vanochtend stond ik op, en geloof het of niet mijn haar zat zó geweldig en mijn ogen nou gewoon geweldig!'.
Wat we wél zeggen is 'Nou vanochtend stond ik op, mijn haar tja niet veel soeps ofcourse. En mijn ogen niet normaal gewoon! Mijn oogleden hingen ongelofelijk erg en wallen je wil niet weten!'.
Voelen we hierna ons beter na zoiets gezegd te hebben?
Nee.
Maar waarom doen we het dan toch? Is het om te horen dat diegene waar je het tegen verteld dan zegt 'Bij mij precies hetzelfde verhaal' of juist omdat diegene dan juist zegt 'Nou, en daar zie je nu helemaal niets meer van!'.
Ik weet het niet, maar we klagen allemaal dagelijks over onszelf.
Het liefste loop ik de hele dag in een vormloze jogging broek en een dikke trui.Het zit lekker, ik hoef me niet druk te maken of het 'fout' zit zoals een rokje soms omhoog kan kruipen of een shirtje juist naar beneden kan zakken, ik kan er mee gaan liggen, zitten, springen en lopen hoe ik wil zonder dat er iets te zien valt wat bedekt zou moeten zijn.
Maar toch wringen we onszelf (ik ook) allemaal in oncomfortabele rokjes, strakke shirtjes die om de 5 minuten gecorrigeerd moeten worden en hakken waar we blaren van op onze voeten krijgen.
Waarom?
Tja, wat zouden die en die en die en die wel allemaal niet denken van mij als ik gewoon in een sweater kom?
Toch zou ik ontzettend graag iedereen dat beetje zelfvertrouwen willen geven, een beetje is al genoeg!
Als je een keer in de week al eens denkt 'hey.. dit staat eigenlijk best leuk!', 'ah, wat fijn dat mijn eyeliner zo goed gelukt is' of 'Wauw, ik zie er leuk uit!'.
Dat is moeilijk want als je eenmaal voor de spiegel staat gaan er natuurlijk allemaal radertjes draaien opzoek naar 'fouten' of 'verbeter punten', maar als we in plaats van die verbeter punten juist gaan kijken naar de dingen die vandaag, of eigenlijk altijd al, zo leuk aan ons zijn.
Heb jij kuiltjes in je wangen? Dat vind ik nou zozozo leuk, of chocolade bruin haar? Of rood haar, nog zoiets waar ik bij weg smelt, volle lippen, sproetjes, groene ogen, appel wangetjes, lange benen, moeder vlekjes en tanden die net een beetje scheef staan, een brede lach, grote ogen, kleine oortjes of juist een beetje flap oortjes, een hele lichte huid, dit zijn allemaal dingen die ik heel lief, leuk, stoer, geweldig en gewoon super vind... Heb jij niets van het bovenstaande rijtje? So what? Ik ook niet haha, ik durf gewoon te zeggen dat jij ongelofelijk mooi bent, gewoon omdat ik het weet :).
Kijk eens naar de positieve dingen van jezelf, en wees niet te kritisch, want als andere naar je kijken en ze zien jou prachtige lach, dan denken ze heus niet 'Mmm... inderdaad ja die kies helemaal achter in haar mond staat wel een millimeter scheef ja'.
We willen allemaal het beste van onszelf laten zien, wat natuurlijk heel logisch is. Maar we moeten er wel voor zorgen dat we er niet zelf onder zouden gaan lijden.
Want een glimlach kan zo veel doen voor iemand.
Dus veeg die traantjes van je wangen af omdat je geen maatje 36 hebt of omdat je juist altijd je kleding op de kinderafdeling moet halen.
Je zou niet mogen huilen om zoiets ongelofelijk moois als jezelf.
Probeer en doe het voor jezelf, die mooie plekjes van jezelf te vinden.
Stel jezelf de vraag 'wat vind ik nu mooi aan mezelf?' schrijf het op of roep het door het hele huis, zit je zó niet lekker in je vel dat je niets weet te bedenken? Vraag het andere? Andere zien jou totaal anders dan jij jezelf, wat vinden hun mooi aan jou, en schrijf dit dan op.
Ben je een beetje down, lees het dan allemaal terug :).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten