zondag 6 januari 2013

Mijn leven als... perfectionist

Mam?
Ja?
Wil je me de hoofdsteden van Nederland overhoren?
Maar meisje die hoef je pas in groep 5 te kennen!
Maar dan ken ik ze alvast! Hoe fijn zou dat zijn?
Heel fijn liefje, maar ik weet niet of dat nodig is, heb je al geleerd dan?
Nee! Maar ik er vast wel een paar!
Oké nou daar gaan we dan, wat is de hoofdstad van...

Met gevolg, dat ik écht niet genoeg hoofdsteden kende en dat ik ontevreden over mezelf was.


Van kleins af aan, wilde ik alles weten en alles kunnen.
Ook had ik een sterk eigen willetje wat dit erg versterkte.
Nooit heb ik het echt benoemd, er een sticker op geplakt of het een naam gegeven.
Maar laatst zei mama het tegen mij, dat ik toch écht een perfectionist was.

Ik kan niet anders dan het daar mee eens zijn, ik bén een perfectionist.
Schoolwerk is altijd perfect af, soms zelfs voor uit gewerkt.
Met een 6 ben ik niet snel tevreden, een 7 is oké en een 8 is goed (En dan hebben we het nog niet over Frans gehad want daar kan ik zelfs van een 9,4 balen).
Mijn streven zijn hoog en mijn eindresultaten moeten altijd perfect zijn.
School is een simpel voorbeeld en vele zullen zich hier ook wel in kunnen vinden denk ik, maar dan heb ik het nog niet over mijn sociale leven gehad.

Vriendschap is een begrip wat in mijn ogen veel te vaak gebruikt wordt.
Wanneer ben je nou bevriend met iemand? Wanneer ken je iemand?
Je hebt natuurlijk meerdere soorten vrienden.
Die ene die je met een belediging begroet om daarna in elkaars armen te vallen.
Die ene waar je alleen maar serieuze gesprekken mee hebt en waar het leven altijd heel zwaar weegt.
Die ene waar je nooit ook maar een serieus gesprek mee kunt hebben en waar het altijd lang leve de lol is.
Die ene waar je alles bij kwijt kan en die ook nog eens luistert.
En die ene speciale die alles heeft.

De laatste optie wordt vaak 'beste vriend(in)' genoemd.
Heb ik een beste vriendin?
Ik zou het niet weten, ik heb ontzettend lieve vriendinnen!
Dat weet ik wel! Maar één beste? Hou toch op? Moet ik nog gaan kiezen ook nog!

Maar terug komend op mij (ugh wat een egoïstische zin hahaha).
Voor iedereen, zelfs voor iemand die eigenlijk nog minder dan een kennis is, moet ik van mezelf klaar staan.
Ik moet luisteren, ik moet advies geven, ik moet ze aandacht geven en ik moet leuk gevonden worden.
Dat laatste kan ontzettend raar overkomen en het is misschien ook niet iets wat je vaak zegt, maar ik kan er niet goed tegen als mensen mij niet aardig vinden.
Vrienden hoef ik niet met iedereen te worden écht niet, maar als dat ene meisje wat mij via via bij naam weet mij niet aardig vindt, dan probeer ik er alles aan te doen dat zij van gedachten verandert.

Er moet toch een mogelijkheid zijn dat ik gewoon over het algemeen leuk gevonden word?
NEE.
Aimée die is er niet en die zal ook nooit komen.
Ik weet het wel, maar op het moment dat iemand mij niet leuk vindt probeer ik toch, ook al is het via een berichtje op facebook met een complimentje er in (wat ik dan natuurlijk wel echt meen) of via via laten weten dat hij/zij mij een speciaal persoon lijkt, hem of haar van gedachten te veranderen.
Het is alles behalve een hoofdzaak, maar de rol van bijzaak krijgt het wel vaker.

Ook het topic ben ik anders of loop ik met de rest mee?
Als ik met de rest mee zou lopen had dat mij aardig wat blikken op school gespaard.
Maar dan ben ik niet echt origineel.
Dus ik ben 'anders' (iedereen is natuurlijk anders maar als we eventjes naar kleding kijken kun je toch wel de onderscheiding maken van safe of niet safe, ik ben meestal die laatste).
Ik wil leuk gevonden worden, uiterlijk en innerlijk.
Ik wil origineel gevonden worden.
Deze kunnen nou eenmaal niet samen, je kunt niet je eigen gang gaan zonder ook maar één iemand voor het hoofd te stoten.

Ik merk zelf, omdat ik zo graag de perfecte vriendin wil zijn en alles uit de kast haal, ik verwacht dat mijn vrienden precies hetzelfde voor mij doen.
Daar ga IK de mist in.
Hoe moet ik nou verwachten van iemand die lang niet zo bezig is met 'het perfecte voorbeeld zijn' dat ze mijn gedrag kopiëren en het op mij reflecteren?

Mijn voornemen voor 2013 is dan ook, minder perfectionistisch naar mezelf kijken en het toegeven van mijn eigen fouten en er van te leren i.p.v. er mezelf voor te straffen door er dagen van te balen.

Ik zou nog ontzettend veel voorbeelden kunnen nemen van hoe deze eigenschap zich in mij uit, maar ik heb er niets aan.
Ik ben zo en ik zal zo altijd blijven, ik kan er van leren en het beter benutten en dat zal me denk ik wel lukken nu ik van deze eigenschap af weet.

Herkent iemand zich?
Of ben ik totaal gestoord? 
Haha.

Liefs,


2 opmerkingen:

Unknown zei

Je bent inderdaad nogal perfectionistisch, aimée! Denk eraan dat 'perfect' niet bestaat, maar wat jij bent komt toch heeeeeel aardig in de buurt! <3

Unknown zei

Ahww Aylin dat is echt héél lief om te zeggen! Dankjewel en ik zie je morgen weer :D xxx