Mijn iets te enthousiaste liefdes #2

Het vervelende aan een druk weekend is dat het zo voorbij gevlogen is.
Ik dacht, oah ik typ wel een artikeltje voor zaterdag en dan maak ik er ook nog een voor dinsdag. Dat klonk aan het begin van het weekend veel logischer en gemakkelijker dan dat het daadwerkelijk blijkt te zijn. Het artikel van zaterdag ik ook mooi online gekomen en klaar om gelezen te worden (Boeken& Ik), daar zit het probleem ook niet.
Het weekend zat namelijk bom vol en nu is het maandag, m.a.w. morgen heb ik mezelf namelijk verplicht tot het feit dat er een artikeltje online moet staan. Grappig.
Wanneer ik stress krijg dan gaat er een soort mega grote blokkade op mijn watervalletje aan inspiratie en dan mag ik het maar uitzoeken.
Gezien de blokkade weet ik niet of er een zeer diepzinnig of mooi verwoord artikeltje uitkomt, ik ga gewoon al mijn enthousiasme uiten door middel van heel snel en hard op dit toetsenbord te drukken. Muziekje op en juh.

Een week of 2 terug bleek er in mijn o zo kleine dorpje een soort festival georganiseerd te zijn, ik dacht; tof.
Met een muziek liefhebbend, vooral muzikaal, persoon ben ik erheen gegaan diezelfde middag, een band stond zich klaar te maken op het 'hoofd' podium, het gene wat me als eerste opviel was het meisje, geheel in het zwart gekleed, tenger gebouwd, met vaal oranje haar en felle lippenstift, ik dacht; tof.
Toen het muzieklief hebbende persoon naast me geheel uit haar dak ging toen ze zag dat er een elektrische viool bij betrokken was, ik dacht; tof.

Het meisje wat je hier rechts op de foto ziet is het meisje wat de elektronische viool bespeelde, en hoe. De gehele band zat vol enthousiasme en passie, passie voor optreden, muziek en elkaar. Je zag het samenspel en het plezier straalde er echt vanaf.
Het is een Nederlandse band, ze komen uit Groningen en het meisje komt uit Finland & ze noemen zichzelf Town of Saints.
De muziek die ze speelde was een combinatie van Passenger en Mumford and Sons, heel erg leuk. De klanken van indiefolk stonden mij meteen al aan, daarnaast waren de liedjes over het algemeen heel pakkend door de tekst en het heerlijke sound wat de gitaren en de viool samen lieten klinken.
Godzijdank stonden ze op Spotify en nu mogen ze deel uitmaken van mijn afspeellijst.
De manier van optreden vond ik zelf ook heel erg leuk, om eerlijk te zijn was er niet heel veel publiek, waardoor het gehele optreden persoonlijk en intiem werd.
Mocht ik nog een keer de kans krijgen om deze bijzondere band, met hun prachtige muziek te bewonderen, zal ik deze met beide handen aannemen.
Als ik dan toch een paar nummers uit zou moeten kiezen die ik jullie zou moeten aanraden, zouden het deze zijn:

-Easier on paper
-Something to fight with
-Curtains
-Stand up

Hoezeer ik ook geniet van het lekker weer wat nu over ons landje trekt, zozeer ben ik ook vooruit aan het kijken naar de frissere dagen die ons tegemoet komen. Het dragen van sjaals, het drinken van thee zonder meteen een warmte vlaag over je heen te krijgen die alles behalve prettig is, films kijken zonder je schuldig te voelen omdat het zo'n lekker weer is, lekker wegkruipen in je bed tussen verschillende dekens en kussens, warme chocolade melk mét slagroom, chocolade die niet meteen smelt in je hand, (geur)kaarsjes, nieuwe kleuren in de natuur zoals warm rood, geel en oranje, donkere nagellak, donkerder haar én niet te vergeten nieuwe kleren. Het leuke aan de jaargetijden herfst en winter op het gebied van kleding vind ik dat je niet gewoon met twee kledingstukken klaar bent, in de zomer draag je een rokje/broekje met een shirtje, that's it. In de winter kan je lekker variëren met panty's, vestjes, sjaals etc.
Gezien ik eventjes heb gespaard voor een winterjas was ik best wel benieuwd wat de markt ons aanbood dit jaar, ik zocht en ik vond. Ik ben verliefd op deze jas. Ik hoop dat hij in mijn maat te verkrijgen is en me leuk staat, anders... moet ik nog verder zoeken, want mijn zoektocht heb ik gestaakt na deze gevonden te hebben.
Gezien ik met mijn a-techniciteit het plaatje niet van de site gekopieerd krijg moeten jullie het doen met een link.
Wanneer ik mijn ideale jas beschreef, voor de zware zoektocht was begonnen, gebruikte ik de steekwoorden; rood, met een muts, houtje-touwtje en langer.
NOU IK WEET HET NIET HOOR, maar deze jas is pérféct. Ook past hij perfect binnen mijn budget, natuurlijk is 90 euro niet niks, maar ik wil er dan ook op zijn minst twee jaar mee doen. Komende zondag ga ik winkelen en hoop ik deze prachtige jas te kunnen bemachtigen!

“I love you more than quiet trips to the library. I love you more than canceling Friday night plans. I love you more than tumblr.”

— Kevin Yang, How To Love Your Introvert

Een vriendin van me vertelde dat ik echt een keertje 'Button poetry' moest kijken, ik zou het geweldig vinden. Ik bekeek de eerste video zonder verwachtingen, maar wauw. Mocht je het nog niet kennen dan zal ik een kleine uitleg geven. Het zijn allemaal verschillende mensen die hun 'gedichten' voor andere opdragen, het zijn gehele conferenties waarbij je voor publiek kan spreken. Gedichten staat hier tussen aanhalingstekens omdat het geen gedichten zijn die je in een bundel zou kunnen stoppen, dit is mijn mening. Natuurlijk kan je er prachtige quotes uithalen zoals deze van Kevin Yang, maar de performence hoort er bij, de manier waarop het verteld wordt, de manier waarop ze hun boodschap overbrengen is zo onwijs sterk.
Button poetry laat daadwerkelijk de kracht van het gesproken woord zien, hoe ik verliefd kan worden op een woord wanneer het geschreven staat, zo kan ik verliefd worden op een performence van deze stuk voor stuk bijzondere mensen.
Naast het feit dat de boodschappen die ze overbrengen mooi en goed gebracht worden, zijn ze heftig. Na het kijken van een filmpje voel je de druk op je borst zwaarder worden, merk je dat ze gelijk hebben. Het eerste filmpje wat ik keek, kwam meteen onwijs hard binnen. Ik woon zelf in een dorp, en kan zeggen dat het klopt, het hoeft niet zo heftig te zijn als zij het hebben ervaren maar ik kan me er wel in inleven.
Het was het volgende filmpje;

Eens in de zoveel tijd kijk ik via Youtube een aantal van deze filmpjes, vaak hebben ze een hele lading en duurt het even voordat ik zoiets verwerkt heb. Hier en daar zitten natuurlijk ook een stuk luchtigere optredens bij, waarmee ik de zwaardere afwissel zodat ik er een aantal achter elkaar kan kijken. Door zulke filmpjes krijg ik altijd een realisatie gevoel, een groter empathie level en meer respect. Dat je zoiets durft, je gehele ziel open leggen aan een publiek van ik weet niet hoeveel mensen, terwijl je gefilmd wordt en je wéét dat het straks voor de hele wereld te zien is.
Ik heb vele filmpjes die me bij gebleven zijn, maar hierbeneden een paar van mijn 'favorieten' als je het zo zou kunnen noemen.

21 - Patrick Roche

Almosts - Bianca Phipps

When love arrives - Sarah Kay & Phill Kaye

A letter to the girl I used to be - Ethan Smith

Al deze filmpjes, al deze performances en al deze verhalen zijn me bijgebleven, hebben me ieder iets geleerd. Al deze gedichten hebben mij een verhaal verteld, laten lachen, laten huilen of me iets laten realiseren. Het zijn niet gewoon gesproken gedichten, ze zijn zoveel meer.

Eventjes een luchtiger onderwerp. Ik liet in mijn artikeltje boeken & ik al een klein beetje laten merken dat ik later graag een kat zou willen. Hoewel ik vroeger nooit deze behoefte gehad heb, is deze afgelopen jaar opeens tevoorschijn gekomen.

Ik ben nooit een meisje geweest wat een konijn wilde, een hamster of een cavia, een hond hoefde ik ook echt niet, zeker niet als het een grote was!

Verder heb ik ook nooit de behoefte gehad voor goudvissen of een vogeltje, ik vond het wel prima zonder huisdier.

Maar als ik nu denk aan hoe het zou zijn met een klein pluizenbolletje in huis, een knuffelig beestje wat er is wanneer ik thuis kom, dat idee gaat niet meer uit mijn hoofd.

Al een lange tijd heb ik het idee om mijn kat 'Beer' te noemen, ik vind dat zo leuk, een dier wat de naam van een ander dier draagt, geweldig.

Wat voor kat maakt me niet veel uit, hier heb ik ook geheel geen verstand van. Een rode vind ik lief, een grijze een bruine, zwart, wit, I like them all.

Gezien bij ons thuis er geen kat zal komen moet ik nog een tijdje wachten tot ik op mezelf woon en genoeg geld heb om zo'n nieuw vriendje aan te schaffen.

Het lijkt me zo leuk, om thuis te komen en gewoon eventjes met een kopje thee op de bank ploffen en een momentje van rust nemen met een katje op je schoot.

Het laatste waar ik mijn enthousiasme over ga uiten is iets waar ik het al vaker over gehad heb, ik heb er zelfs een geheel artikel aan gewijd 'Je hebt van die fijne mensen'.
Gezien dit soort mensen niet genoeg complimentjes kan krijgen, schrijf ik er hier nog een stukje over.
Mensen die je gewoon nemen zoals je bent met al je slechte grappen, onhandige acties en gewoontes. Die je accepteren en zelfs respecteren.
Het is misschien een onwijs gek voorbeeld, maar wanneer je op een feestje bent en er wordt eten op tafel gezet, dan wil je nooit als eerste iets pakken. Waarom niet? No idea, want zodra iemand anders een chipje of toastje gepakt heeft is het opeens wel 'veilig' en durf je ook iets te eten te pakken.
Bij deze leuke, fijne, gezellige, eerlijke mensen heb je dat niet. Wanneer er eten op tafel wordt gezet en jij je geheel op je gemak voelt durf je best een stuk pizza als eerste te pakken of als eerste het toastje te smeren.
Dat stomme gevoel van 'Ik wil niet als eerste pakken want dan denken ze vast....' is gewoon vervallen. Als ik zin heb in een stukje pizza of een chipje of toastje dan pak ik het gewoon en de 'dan denken ze vast...' gedachten is er niet, omdat je van elkaar weet dat ze niets denken, geen slechte dingen in ieder geval. Je bent als een open boek voor ze en zij zijn precies hetzelfde naar jou toe, ze zeggen het als iets hen dwars zit en ze zullen op elk gebied eerlijk naar jou toe zijn.
& dat gevoel is onbetaalbaar. Dus een kleine ode aan de fijne mensen.  

Ik weet dat ik in het vorige artikeltje mijn iets te enthousiaste liefdes #1 een aantal onderwerpen aan jullie beloofd heb, maar de ene voor de andere keer lukt het beter en deze keer is het me niet gelukt me daar aan te houden. De onderwerpen waar ik over geschreven heb maakte me op dit moment het meest enthousiast waardoor ik ze gemakkelijk om kon zetten in woorden, de onderwerpen die ik jullie beloofd had deden dat gewoon nu eventjes niet. Hopelijk vinden jullie het niet erg.

Hierbij sluit ik dit artikeltje af, ik hoop dat jullie het leuk vonden om weer zo'n artikeltje te lezen. Ik merk zelf dat ik het erg leuk vind om te schrijven en wie weet, mochten er weer nieuwe liefdes bijgekomen zijn dat ik er nog een artikel mee vul!

xxxx

Aimée