The fun of making plans

Over het algemeen ben ik echt een lijstjes persoon. Een best heftig lijstjes persoon zelfs, laten we het zo stellen wanneer ik een dagje 'niks' heb dus alleen maar tijd voor mezelf en geen daadwerkelijke afspraken with other human beings, dan maak ik een lijstje.
Waarom maak je dan een lijstje Aimée? Je hoeft toch niets te doen?
Nee true, maar ik wil dan allerlei 'Aimée-dingetjes' doen, dus dan ga ik een lijstje maken met wat ik allemaal wil gaan doen.
Deze lijstjes maak ik vaak de dag van te voren en meestal word ik daar onwijs vrolijk van, gewoon lekker overzichtelijk een schemaatje te maken van de volgende dag. 
Ik moet er natuurlijk wel bij zeggen dat het een heel vrijblijvend schema is. 
Er staat nu bijvoorbeeld op dat ik dit artikeltje 'moet' schrijven en nog een ander artikeltje, maar mocht een van beide niet lukken maakt het me niets uit. 
Naast deze kleine lijstjes is er ook nog zoiets als een soort van 'plannen' maar dan echt verder vooruit.
Dit zijn dingen zoals nu al zeggen dat je volgende zomervakantie met een groep op vakantie gaat, of dat je over een paar maanden er even tussenuit knijpt en naar Londen gaat voor een paar daagjes. Voor mij vallen hier ook mijn studie'plannen' onder, ik heb helemaal geen idee of ze echt gaan gebeuren en of ze überhaupt wel realistisch zijn, maar plannen, of te wel dromen mag, toch?

Misschien heb je wel eens gehoord van de uitspraak dat de reis zelf belangrijker is dan de eindbestemming? Zo ervaar ik dat ook met het plannen van gebeurtenissen die nog ver in de toekomst verborgen liggen, zoals weekendjes weg naar het buitenland, mijn studie of zelfs hoe ik graag later zou willen wonen.
Het geeft je wat zaken om te overdenken zonder dat er ook maar enige factor van stress of zorgen in zit.
Ik plan graag, van de kleine dingen tot deze heerlijke grote plannen waarvan je geen idee hebt of ze ooit waarheid zullen worden. Sommige zullen gek worden van mijn eeuwige lijstjes en agenda's, mij geeft het een soort rust. 
In dit artikeltje wil ik het niet hebben over de kleine dagelijkse dingen die ik plan, zoals mijn huiswerk, deze artikeltjes of het opruimen van mijn kamer. 
In dit artikeltje ga ik het hebben over de heerlijkheid die ik eraan beleef, en jij misschien ook wel, van het 'plannen' van dingen die misschien eeuwig in de toekomst blijven liggen, de dingen waar je onwijs naar uitkijkt maar misschien nooit gebeuren, de stiekeme dromen die zich langzaam ontpoppen als jonge bloemetjes in onze hoofdjes.
Laat ik jullie eventjes waarschuwen over het feit dat een bepaald onderwerp in al deze 'plannen' terugkomt. Je kan het waarschijnlijk al raden als je mijn blog een beetje gelezen hebt. Engeland. Ik bespreek er vandaag 2, studeren en reizen.

Studeren

Ik heb er al een geheel artikeltje aan gewijd, maar de liefde is sinds die dag alleen maar meer gegroeid en het komt ook met de dag eigenlijk dichterbij.

Ik heb voor mezelf besloten, ondanks dat het geen effect heeft op wat er gaat gebeuren, dat ik een studie ga kiezen waar ik 100% achter sta, eentje waarbij ik de gehele gedachten "Maar wat nu als.." (oordeel niet over dit, waarschijnlijk, onmogelijke, voornemen) uitban. 

Of het nu Engeland is of hier op eigen bodem, ik wil gaan studeren, en plannen hoe ik mijn kamertje ga inrichten wanneer ik het huis uit ga kan dus altijd.

Het idee dat er ooit een sleutel in mijn portemonnee komt te zitten, aan mijn sleutelbos komt te hangen, of op stap kwijt geraakt kan worden die me toekomst biedt tot mijn eigen kamer is al een heel leuk idee.

Het idee dat er college's zullen komen die mij gewoon écht boeien, dat school in het teken komt te staan van mijn grote liefde, taal, en dat ik omringd word door allemaal mensen met dezelfde passie, is een nog veel leuker idee.

Ik heb het volgens mij al een paar keer benoemd, maar ik heb al honderd keer een en dezelfde situatie geheel uitgedacht. Wanneer ik in een restaurantje of cafeetje iemand alleen zie zitten, iemand die iets aan het schrijven is, doet dat een warmte in mij ontwaken. Ik kan zelfs een klein beetje jaloers op deze mensen worden. Het lijkt me geweldig om een van mijn vele notitieboekjes te pakken samen met een fijn werkende pen en mijn laptop en in een cafeetje te gaan zitten in de stad waar ik studeer. Hier werken aan school, mijn blog of verhalen, noem maar op. Onder het genot van waarschijnlijk een stukje taart en een kopje thee, lijkt dit me dit echt onbeschrijfelijk leuk. Mocht je me ooit over een jaar of 2, in mijn eentje met een big smile op mijn gezicht in een horeca gelegenheid zien zitten, weet je wat de oorzaak is. 

Daarnaast kan ik me zo'n situatie in mijn hoofd laten opbloeien, waarbij mensen me vragen wat ik nu studeer, het lijkt me een heerlijk gevoel om te zeggen dat ik niet meer op de middelbare zit en een programma volg wat de rest van Nederland ook volgt op zijn of haar 16e wanneer ze op het VWO zitten. Het lijkt me heerlijk om te kunnen vertellen waar ik me daadwerkelijk mee bezig houd en om hier serieus over genomen te worden.

Mijn verhalen of dingen die ik nu vertel worden niet weggewuifd door de volwassenen generatie, maar ik denk dat hoe ouder je wordt hoe serieuzer je genomen wordt. Dit komt deels natuurlijk doordat wanneer je ouder wordt je dichter bij de volwassenen komt te staan qua gespreksonderwerpen en leefomgevingen, gezien de volwassenen ongeveer vanaf de 30 zijn blijven hangen. 

Ik vind niets zo leuk als op sites kijken van universiteiten of verhalen lezen over mensen die daadwerkelijk overzee zijn gegaan voor hun studie. Ik ben zo benieuwd en nieuwsgierig, ondanks dat ik sta te trappelen om te gaan ben ik nog net zo blij met de 2 jaar die mij gegeven zijn hier op mijn middelbare school. Hoe ik deze twee jaren ga besteden weet ik al, hard werkend, maar ook vooral rondkijkend naar alle kansen die straks wanneer ik mijn papiertje behaald heb, voor me verschijnen.

Reizen

Ik zal niet zeggen dat iedereen vast wel een reis heeft die hij of zij graag wil maken, maar sommige van jullie zullen die drang, net zoals ik, hebben.

Het idee dat zulke reizen ooit werkelijkheid worden is onvoorstelbaar, maar naarmate ik ouder word is er een potje op mijn kamer verschenen, met het geweldige woord "Londen" erop. 

Ik ben 3x in Londen geweest van de 5x dat ik me in Engeland heb begeven. Ik hou niet van Engeland vanwege Londen, het platteland en de iets kleinere steden intrigeren mij net zoveel, meer zelfs. Toch lijkt een tripje van een dag of 2-3 me wonderlijk in het mooie Londen. 

Met goed gezelschap, een leuk hotel en droog weer lijkt het me een weekend om nooit meer te vergeten. 

Daarnaast staat er dit jaar een reis op me te wachten die ik niet meer hoef te plannen, een beetje sparen, maar that's all. 

Rond mei gaan we naar Rome met heel 5 VWO, Rome is een stad van kunst, historie en lekker eten. Ik ben ongelofelijk benieuwd naar de stad, maar waar ik ook nieuwsgierig naar ben is de sfeer, je gaat met nogal wat mensen voor een week naar een vreemd land.

Daarnaast lijkt het volgende 'plan' me ook adembenemend tof, je gaat met een busje gewoon rijden, je ziet wel waar je heen gaat, met vrienden, een speciaal persoon of familie, gewoon reizen, iets van de wereld zien en mensen ontmoeten die je normaal gesproken nooit zou ontmoeten. Misschien moet ik voor dit plannetje een beetje leren leven met tenten en ook met het feit dat je het eigenlijk juist níet plant. Zo'n reisje zou een groot leerzaam iets zijn voor dit neurootje. 

Reizen die in mijn hoofd al 'gepland' staan, maar mijn agenda nog lang niet hebben bereikt zijn natuurlijk Schotland en Ierland, ow en Engeland, maar die reis zal ik altijd wel willen maken. 

Hou jij van plannen? Van dromen en van je oriënteren voor de toekomst?
Of laat je het allemaal op je af komen?
Let me know!

xoxoxo