Je hebt van die fijne mensen

Fijn.
Dat is ook de precieze omschrijving van de mensen waar ik het over ga hebben.
Sommige mensen hebben een straling om zich heen en wanneer je dicht bij genoeg komt, letterlijk en figuurlijk voel je je gewoon op je gemak.
Ze stellen je gerust zonder dat je je zorgen maakte.
Wanneer ik me bij zo iemand begeef voel ik me veilig en kan ik geheel mezelf zijn.
Ken je ook zo iemand?
Hier is namelijk even mijn ode aan van deze fijne mensen.

Ik weet van mezelf niet of ik een 'fijn persoon' ben voor iemand anders, maar ik denk de tactiek van fijne mensen ontrafeld te hebben.
Mijn theorie is namelijk, en nu komt het, dat wanneer jij geheel jezelf bent je door andere ervaren wordt als een 'fijn mens'.
Ikzelf ben iemand die al honderd keer heeft gezegd, dat iedereen altijd wel zichzelf is in zekere zin. 
Maar wat de personen doen waar ik het at the moment of speaking over heb, is nog een stapje verder.
Ze zijn zichzelf, maar dat is het niet alleen, ze laten je daadwerkelijk binnen.
Picture it like this, iedereen is een stad, in de stad liggen kleine donkere straatjes met je geheimen, opvallende grote straten met je trekjes en al deze straatjes leiden je naar een groot plein, je persoonlijkheid en dus gewoon eigenlijk je zogenaamde 'echte' ik. 
Omdat het een harde wereld is heeft ons systeem besloten langzaam een muur op te bouwen rondom die stad, ondertussen word je ermee geboren.
Die muur staat eigenlijk voor de dingen die de maatschappij ons leert, manieren, beschaafdheid, beleefdheid en vooral terughoudendheid.

Ik weet niet hoe vaak ik naïef genoemd ben omdat ik het goede in iemand zag. Ik zie gewoon graag het goede in iemand in plaats van het zogenaamde slechte, is toch alleen maar deprimerend en vermoeiend om ieder persoon te wantrouwen? 
Beside that, in deze stadsmuur zit een onwijs grote poort, door die poort loop je in en uit via die ingang kan je ook de stad gaan verkennen, het persoon.
Nu is dat de gemiddelde situatie die je bij personen hebt, een geweldige situatie wel te verstaan, het is heerlijk om iemand beetje bij beetje steeds beter te leren kennen. 
Maar ik heb het nu over bijzondere mensen die bij mij, in mijn vriendenkring me ongelofelijk opgevallen zijn de afgelopen weken.
'Fijne' personen, zoals ik ze al de hele tijd noem.
Natuurlijk hebben deze mensen ook een stad, met donkere steegjes, minder donkere steegjes en een heerlijk plein, het verschil zit hem in de muur.
Terwijl iedereen een stadspoort heeft waar hij of zij bezoekers, vrienden, kennissen etc. door naar binnen laat, hebben deze mensen, deze heerlijke creaties, geen muur.
Doordat ze geen muur om zich heen hebben, kijk je zo recht in hun hart.
En zodra je met zulke personen bent, van die fijne mensen, dan sturen ze 100 bouwvakkers naar jouw muur toe om hem ook af te breken. 
&dan ben ik waar ik zijn wil, je staat tegenover elkaar en je bent gewoon geheel jezelf. Je kleine teen is nog nooit zo zichzelf geweest als nu.
Je kijkt elkaar aan en je kijkt recht in elkaars hart, er zijn geen beleefdheden waar je je aan 'moet' houden en er zijn ook maatstaven meer die de maatschappij ons op gelegd heeft. Het enige wat er telt bij zulke mensen telt is of we het leuk samen hebben, op onze eigen manier.

Ik hoop met heel mijn hart dat jullie dit blog wel eens gelezen hebben. Laat ik het zo zeggen, het is een van mijn lieve vriendinnen die het schrijft en zij is eigenlijk de gehele inspiratiebron van dit artikeltje.
Hoe langer ik erover nadacht, hoe meer mensen in mijn hoofd opkwamen die ook onder mijn kopje 'fijne mensen' vallen maar zij was de aanzet tot dit artikeltje.
Nadat ik met haar vluchtig afgesproken had, kwamen deze woorden uit onze monden.

Aimée: "Meis, we gaan dit echt herhalen. Wanneer ik met jou ben heb ik 'Social-time' en 'Me-time' tegelijkertijd."

Aylin: "Ja, maar dat is serieus, perfect langs elkaar waardoor het toch samen is en dat we samen werken aan iets zoals ons smashbook* en tegelijkertijd zo ontzettend fijn kunnen kwebbelen. Het is geweldig dat dat zo kan."

*Smashbook is een soort plakboek, en het is hier te koop

Met mensen zoals bijvoorbeeld Aylin, maar ook met vele andere, kan ik zo zeer mezelf zijn dat het totaal geen energie kost om bij hen te zijn. Het is daadwerkelijk alsof ik tijd voor mezelf heb. 
Deze fijne mensen verdienen eigenlijk gewoon een standbeeld, een bedankje en een bosje bloemen.
Doordat aan mijn kant mijn besef van tijd, omgeving en eigenlijk gewoon voor het zogenaamde 'fatsoen' weg valt heb je alleen nog maar de pure kern van jezelf.
Deze kern koppel je als het ware aan de kern van het fijne persoon en zo kan je de meest heerlijke dagen beleven.
Sociale interactie kost nu eenmaal moeite, het klinkt rot maar het is zo. Ik wil eventjes duidelijk maken dat die 'moeite' een positieve lading heeft in deze zin.
Bij de fijne personen is deze moeite beperkt gewoon omdat de muur met gedragsregeltjes weggevallen is.. Het gaat vanzelf en je hoeft geen beeld van 'jou' op te hangen of vast te blijven houden, ze weten precies hoe je bent.
Dit is mijn ode aan deze mensen.
Dankjewel for being yourself.

xxxxx.

Ps. Ik heb al op mijn Facebook pagina gezegd maar hier nog een keertje voor de mensen die het daar niet gelezen of gezien hebben. Mijn laptop is gestopt met het accepteren van internet, via kabel of via het draadloos netwerk. Heel irritant. Ik was aan mijn artikeltje aan het schrijven toen mijn internet uit viel, ik lette er verder niet op en ben gezellig verder gegaan, vanaf dat moment is het internet niet meer teruggekomen en is dus mijn hele artikeltje tot aan de intro verloren gegaan. Ik baal hier een beetje van want ik vond de eerste versie vele malen beter dan deze, maar om toch nog eventjes mijn dankbaarheid naar de fijne personen op deze wereld te uitte heb ik hem toch maar online gezet.