zaterdag 2 februari 2013

20 seconds of courage.

Heb jij moed?
Ben jij dapper?
Durf jij veel?
Wat houdt durven in?
Is het als je durft te survivallen of parachute durft te springen?
Ben je dapper als je in de grootste achtbaan van de wereld gaat?
En heb je moed als je durft te skydiven?
Of houdt moed, dapperheid en durven iets totaal anders in?

Als de bovenstaande dingen aantonen dat je moed hebt, dapper bent of veel durft dan geef ik bij deze toe;
Ik ben moedeloos, ben niet dapper en ik durf nada niks noppes.
Maar, dan is het toch zo dat de helft van de hele wereldbevolking, ongeveer hè, niet met deze drie woorden benoemd mag worden?
Dat is toch oneerlijk?
Want diegene die misschien dan wel parachute springt, durft die tegen zijn of haar vrienden precies te zeggen wat hij of zij denkt?

Misschien, is de hele wereld bevolking wel dapper, moedig en durven ze allemaal wel veel.
Alleen dan op een ander gebied?



Hoe ik op dit onderwerp kwam?
Kijk het plaatje hier boven en je ziet een fantastisch momentje uit een fabeltastische film!
'We bought a zoo' het is een mooie, leuke film :) maar ik ga geen revieuw schrijven.
Deze zin is me bijgebleven uit de film.



You know, sometimes all you need is 20 seconds of insane courage.

Daar begonnen mijn gedachten al te rollen door mijn hoofd.
Toen heeft een mevrouw waar bij ik teken na schooltijd mij gezegd, dat ook al was mijn witte doek zo mooi wit, als de gedachten door mijn hoofd flitste om er met een grove kwast zwarte strepen op te zetten dan moest ik dat doen.

Gewoon doen wat je denkt, je kunt het niet fout doen!
Het witte doek is, zoals jullie misschien ook al verwachtten, niet meer wit, er zit een zwarte hoek in een regenboog die totaal uitloopt op een bladzijde van een boek, op de andere bladzijde zijn allemaal krantenknipsels in thee gedrenkt en opgeplakt en er is ijzerdraad door heen gevlochten. Tja, ik en mijn impulsen leveren van alles op ;) ik heb een foto maar daar zie je nog niet heel veel op! Ik zal het laten weten als het klaar is en er dan ook een foto van plaatsen, geloof het of niet het thema is trouwens portret hahaha, ja ik heb al zo mijn ideeën wat ik volgende week aan mijn zooitje ongeregeld toe ga voegen.


Ik denk dat moed veel meer betekenissen heeft dan wij eigenlijk weten of beseffen.
Voor een meisje met hoogte vrees vergt het nogal wat moed om te survivallen op bepaalde hoogtes.
Voor een jongen die ontzettend verlegen is kost het heel wat moed om dat ene meisje aan te spreken.
Ik denk dat je dagelijks wel 10 daden die puur en alleen dapperheid vergde mist.
10 daden, die voor de daders zo moeilijk waren om te verrichten, en wij zien ze niet eens.
Misschien heeft je beste vriendin vanochtend wel tranen met tuiten gehuild, gewoon onzeker en alles zat eventjes niet mee, toch durfde ze zich op school te vertonen en heeft ze de dag doorstaan.
Pure moed als je het mij vraagt.

Ik hoop, ik wil, dat ik zodra ik iets wat eng is moet doen, ergens mee moet instemmen ook al vind ik het nog zo eng dat mijn kleine teen er bijna vanaf bibbert, dat ik dan maar eens aan het zinnetje denk uit de film waar het balletje allemaal mee begon te rollen.
Meer heb je ook niet nodig eigenlijk, zodra je ja hebt gezegd om naar een feest te gaan waar je normaal nooit komt, dan ga je ook maar!
Het geeft een ontzettende kick, ergens onzeker in gaan staan en alles maar gewoon op je af laten komen.
Natuurlijk, er zijn momenten dat je dacht 'ja hoor, hier sta ik dan. Olé olé'.

Maar als je er eenmaal op terug kijkt, je hebt er van geleerd, misschien heb je zelfs een leuke avond gehad.
Door een beetje moed, door die 20 seconde, kun je alles veranderen.
Voor jezelf maar misschien ook wel voor een ander.
Bewonder je iemand stiekem al heel lang van een afstandje? Vertel het diegene! Wie vindt het nou niet prettig om blijkbaar vanuit een stil hoekje gewaardeerd te worden?


Ik denk dat moed een ontzettend speciaal gevoel is. Ik denk dat iedereen mag zeggen van zichzelf dat hij of zij moedig is.
En ik denk dat we beter moeten opletten en de dappere onder ons, moeten leren 'zien', en zodra we ze 'zien' kunnen we ze complimenteren, zodat als ze nog eens voor een beslissing staan, waarbij ze iets nieuws zouden moeten durven te proberen, dat ze dan terug denken aan jou, aan mij, aan de mensen die hun 'zagen' op het moment dat ze 'gezien' wilde worden.
Waarschijnlijk, hopelijk, geeft dit hun dan nog dat laatste sprankje moed waardoor ze de uitdaging aan gaan.




All you need is 20 seconds of insane courage.

Geen opmerkingen: