zaterdag 8 december 2012

Complimentje

Laatst, nog niet zo heel lang geleden, volgens mij zelfs nog deze week, zei iemand tegen mij;


"Aimée, jij bent écht zo'n complimenten meisjes"

Ik moest eventjes uitleg vragen want begreep niet precies wat diegene hier mee bedoelde, maar het kwam erop neer dat ik als ik iemands kleren of haar leuk vond ik dat zei.
Nou en toen kwamen er alleen maar meer vraagtekens in mijn hoofd.



Ik ben iemand die iedereen wel in zijn of haar waarde laat, 
Als ik dit niet blijk te zijn voel ik me er meestal dagen schuldig over.
Dus ook hou ik van alle soorten kleding en kapsels, zolang het maar bij diegene die het draagt past.
En als ik dan zoiets heb van, Hey, dat is wel echt tof dat hij/zij dit draagt, dan zeg ik dat inderdaad.
Zo zul je mij op school niet vaak mensen die ik niet vaak spreek/niet echt 'ken' zien aanspreken over school, sport, andere mensen of wat dan ook, maar zodra ik hun kleding, haar of tas of wat dan ook écht leuk vind zeg ik dat.
Soms kijken mensen mij raar aan als ik opeens tegen een jongen zeg van, 'aaahh wat heb jij een leuke trui aan! Staat je goed!'
Maar wáárom zou je in godsnaam zoiets niet tegen hem zeggen?

Als ik naar school ga, wil ik er altijd echt leuk uitzien, mijn haren moeten goed zitten, mijn rokje recht en mijn shirtje goed op zijn plaats.
Als ik dan een complimentje krijg, fleurt mijn dag altijd op.
En ik weet zeker dat als ik iemand een complimentje geef dat zijn of haar dag misschien wel een beetje meer opfleurt.

Om terug te komen op die opmerking van 'Aimée jij bent écht een complimenten meisje'.
Dat vind ik eigenlijk een schande. Waarom zou je iemands trui leuk vinden en het diegene niet laten merken?
Waarom zou je weg kwijlen bij iemand nieuw paar schoenen en het diegene niet laten merken?

Vaak als ik in kleren loop die ik heel leuk vind, heb ik een steuntje in mijn rug nodig.
Ik ben iemand die ze aantrekt, ik loop er mee op school, maar ik ben altijd bang voor blikken.
Blikken van mensen die nog niet eens hun mond hoeven te openen en je weet al dat ze het verschrikkelijk vinden.
Stel, dat dat ene meisje met die prachtige krullen nou eens net zo onzeker door de school loopt als mij?
Waarom zou ik dan niet gewoon eventjes haar dat steuntje geven en zeggen dat ik haar haren zo mooi vind zitten?
Als die ene jongen eindelijk eens anders durft te zijn en een strand hoedje op school opzet, en er nog helemaal niets over heeft gehoord van andere, alleen maar mensen heeft zien kijken, dan ben ik degene die hem komt vertellen dat ik zijn hoedje amezing vind.

Ik ken de drang om anders te zijn.
Maar ik ken ook het onzekere gevoel wat het met zich mee brengt.


En ik heb ook buien dat ik om complimentjes vraag, natuurlijk!
Iedereen heeft die!
Ziet niemand dat ik toch echt wat extra's aan mijn haar heb gedaan? Dan vraag ik toch wat ze er van vinden?
En vaak als ik het zelf eventjes niet meer zie zitten, of gewoon chagrijnig ben, dan geef ik bij deze eerlijk toe, ja dan cijfer ik mezelf weg. 
En ja dat zeg ik dan ook hardop tegen andere.
Maar niets is zo fijn om dan complimentjes te krijgen die ietsjes dieper gaan dan;
'Nee je bent niet stom'. 

Compliments are pure magic.
Use it, it can make someone his or hers day!

Heel veel liefs,

P.S. Wat zie je er leuk uit vandaag, ja jij ja :)



3 opmerkingen:

Unknown zei

Ik word ook altijd blij van complimentjes!
Mooi geschreven!

X Fleur

Anoniem zei

dit is echt een plaatje voor jou! http://iistrawberry.tumblr.com/post/37634313639

Anoniem zei

Haha, kei leuk meiss <3 Proud of you and your skills <3
X you know who